مهمان و میزبان

مهمان و میزبان

يكي از جلوه هاي بارز روابط اجتماعي انسان ميهماني است. میهمانی رفتن هم مانند سایر مسایل در اسلام آدابی دارد؛ که از جمله ی آن این است که گوش به راهنمایی میزبان باشید. هر کجا گفت بنشینید و از آنچه که برای پذیرایی شما تدارک دیده تناول کنید.
امام باقر(علیه السلام) توصیه ای در این زمینه دارند و می فرمایند:
اِذا دَخَلَ اَحَدُكُم عَلى‏ اَخيهِ فى رَحلِهِ فَليَقعُد حَيثُ يَأمُرُهُ صاحِبُ الرَّحلِ فَاِنَّ صاحِبَ الرَّحلِ اَعرَفُ بِعَورَةِ بَيتِهِ مِنَ الدّاخِلِ عَلَيهِ؛
هرگاه يكى از شما به خانه برادرش وارد شد، هر جا صاحب‏خانه گفت، همان جا بنشيند، زيرا صاحب‏خانه به وضع اتاق خود از ميهمان آشناتر است. [1] نكته روان‌شناختي: توجه به حال ميزبان، به تكلف نينداختن خود براي پذيرايي و دوري از تجملات و اسراف سبب افزايش تعامل و رفت و آمد مي شود و نشاط اعضاي خانواده افزايش مي يابد.

پی نوشت :
1. عبدالله بن جعفر حمیری، قرب الإسناد، ص 69، ح 222.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.