بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
مواجهه منطقی با دروغگویی کودکان
كودكان از 7 سالگي به بعد نسبت به دروغ گفتن حس بدي دارند و حتي مي‌دانند كه توسط والدين مجازات مي شوند.
آنها از 11 – 12 سالگي به واقعيت‌ها پی مي برند و مي‌دانند جامعه بر مبناي اعتماد است و اگر نتوانند اعتماد كسي را جلب كنند به دردسر مي‌افتند. چه کنیم فرزاندان مان همواره اصل صداقت را در کلیه امور مربوط به زندگی به کار بسته و از دروغ گفتن بپرهیزند؟
1- هیچ گاه ازفرزندتان سوالی نکنید که او را به دروغ گفتن وادار کنید: ” وقتی می بینید بسته شکلات در قفسه نیست و صورت کودک شما شکلاتی است از او نپرسید ” تو بسته شکلات را برداشتی؟ ” در این شرایط واقعیت رابگویید ” ناراحت شدم بی اجازه شکلات برداشتی. این شکلات عصرانه ات بود. ”
2- اگرفرزندتان پیش شما آمد تا حقیقت را بگوید جلوی خودتان را بگیرید و برایش سخنرانی نکنید. از کودک برای حرفی که زده تشکرکنید و در مورد یافتن راه حل یا تعیین تنبیه لازم بدون عصبانیت فکرکنید. هیچ گاه نگویید ” اگرحقیقت را بگویی تنبیه ات نمی کنم ”
3- الگوی صداقت باشید: وقتی فرزندتان دروغ های به اصطلاح مصلحتی از شما می شنود در واقع دارید درسی متناقض با صداقت به او می دهید. مثل زمانی که کودک تان را کوچک تر از سن واقعی اش جا می زنید تا بلیط ارزان تری بخرید. یا او را وادار می کنید به دوست تان که تلفن کرده بگوید در خانه نیستید. در واقع دارید به فرزندتان آموزش غلط می دهید. از یاد نبریم ما همیشه در حال آموختن چیزی به فرزندمان هستیم.
اگر كودكي دروغ مي‌گويد آن را نبايد مشكل شخصيتي بدانيم بلكه بر حسب فهم و درك او روش هايي را به كار بگيريم تا راست گويي و درست كاري را به او آموزش دهيم. [1]
پی نوشت :
1- آوای سلامت، پايگاه 3/8/93
