سلیمان و سپاس نعمت

آيه شماره 19 از سوره مبارکه نمل
سلیمان و سپاس نعمت
فَتَبَسَّمَ ضاحِكاً مِنْ قَوْلِها وَ قالَ رَبِّ أَوْزِعْني‏ أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتي‏ أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلى‏ والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَدْخِلْني‏ بِرَحْمَتِكَ في‏ عِبادِكَ الصَّالِحينَ
سليمان از سخن او تبسّمى كرد و خنديد و گفت: «پروردگارا! شكر نعمتهايى را كه بر من و پدر و مادرم ارزانى داشته‏اى به من الهام كن، و توفيق ده تا عمل صالحى كه موجب رضاى توست انجام دهم، و مرا برحمت خود در زمره بندگان صالحت وارد كن!»
 1- یكى از اصول و شرایط رهبرى و مدیریّت، سعه‏ ى صدر است. حضرت سلیمان جمله‏ ى «لایشعرون» را آن هم از مورچه‏ اى مى‏شنود، ولى به روى خود نمى‏آورد و لبخند مى‏زند. «فتبسّم»
2- انسان در برابر نعمت‏ هایى كه تاكنون به او رسیده باید شكر كند و در برابر مسئولیّت آینده باید به فكر عمل صالح و جلب رضاى خدا و ملحق شدن به نیكان باشد. «اشكر – اعمل صالحا …» 3- عالى‏ترین مقصد در حكومت صالحان، رضاى خداست. «ترضاه» 4- امكانات انسان، نتیجه‏ ى كار او نیست بلكه از رحمت الهى سرچشمه مى‏گیرد. «برحمتك»