مشاوره ديني
امام علي(ع) : لَا غِنَى كَالْعَقْلِ وَ لَا فَقْرَ كَالْجَهْلِ وَ لَا مِيرَاثَ كَالْأَدَبِ وَ لَا ظَهِيرَ كَالْمُشَاوَرَةِ
هيچ ثروتى چون عقل ؛ هيچ فقرى چون نادانى ؛ هيچ ميراثي چون ادب و هيچ پشتيبانى چون مشورت نيست[1]
****
باور غلط: طلاب و روحانيون نبايد مشاوره بدهند، مشاوره امري تخصصي است.
پاسخ:زندگي ما شؤون مختلف سياسي، اقتصادي، ديني، روان شناختي، رفاهي، پزشكي و….دارد. اسلام ما را به تفكر، تحقيق، مشورت با افراد با تجربه و متخصص متعهد سفارش كرده است. كارشناسان حوزوي متناسب با رشته تخصصي خود مي توانند مشاوره احكام شرعي، اعتقادي ، اخلاق و تربيتي و…..بدهند. بسياري از حوزه هاي تربيتي با حوزه هاي مشاوره روان شناختي همپوشي دارد، به عنوان نمونه تربيت كودك، درمان دروغگويي كودك، دوست يابي و ….، اما چيزي كه مهم است اين است كه متخصصان بايد در حوزه خاص خود مشورت دهند و وارد حوزه ديگري نشوند و در صورت نياز افراد را به متخصص مربوطه ارجاع دهند، بنابراين مشاور مذهبي نبايد مشاوره روان پزشكي و باليني بدهد و مشاور روان شناس نبايد مشاوره مذهبي بدهد[2]
پی نوشت :
پی نوشت :
1. نهج البلاغه ، حكمت54
2. روان شناسي و تبليغ غير مستقيم( عايق هاي تبليغي با تأكيد بر باورهاي غلط)، ص40 (در سايت گفتگوي ديني براي دانلود موجود است)