اطعام

قرآن

آيه شماره 8 از سوره مبارکه انسان
اطعام
وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً
و غذاى (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين» و «يتيم» و «اسير» مى‏دهند
1- اطعام و انفاق زمانى ارزش بیشتر دارد كه شى‏ء انفاق شده، مورد نیاز و علاقه انسان باشد. «یطعمون الطعام على حبّه»
2 – نیكان، نه تنها با زبان درخواست تشكّر ندارند، بلكه در دل هم به فكر تمجید و تشكّر نیستند. «لا نرید… شكوراً»
3- وفاى به نذر واجب است و كسى كه به نذر خود وفا نكند، از قهر الهى بترسد. «یوفون بالنذر و یخافون یوماً»