بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
| حسود از غم عيش شيرين خلق |
| هميشه رود آب تلخش به حلق |
| الا تا نخواهى بلا بر حسود |
| كه آن بخت برگشته خود در بلاست |
| چه حاجت كه با وى كنى دشمنى |
| كه او را چنين دشمنى در قفاست |
| منه دل برين دولت پنج روز |
| به دود دل خلق خود را مسوز |
| چنان زى كه نامت بتحسين كنند |
| چو مردى نه بگورت نفرين كنند |
| نبايد برسم بد آيين نهاد |
| كه گويند لعنت بر او كاين نهاد |
| بسا نام نيكوى پنجاه سال |
| كه يك نام زشتش كند پايمال |
