v
غبطه شهدا به منزلت والای عباسبنعلی(ع) در قیامت
▪️ عن سَيِّدِ الْعَابِدِينَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) قَالَ: رَحِمَ اللهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أبْلَى وَ فَدَى أخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ يَدَاهُ فَأبْدَلَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَ بِهِمَا جَنَاحَيْنِ يَطِيرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِكَةِ فِي الْجَنَّةِ كَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أبِيطَالِبٍ وَ إنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَنْزِلَةً يَغْبِطُهُ بِهَا جَمِيعُ الشُّهَدَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؛
▪️ امام سجاد(ع) فرمود: خدا عمويم عباس را رحمت كند كه جانبازى كرد و خود را فداى برادر كرد تا اینکه دو دستش قطع شد و خدا در عوض، به او دو بال داد كه بدانها با فرشتگان در بهشت پرواز میکند؛ چنانچه به جعفربنابىطالب عطا كرد. و براى عباس نزد خداى تبارک و تعالى مقامى است كه در قيامت همه شهدا بدان رشک برند.
📗 امالی صدوق، صص 462-463