❌مذاکره با آمریکا و دورباطلِ اثبات شده❌
✍️شاهد اول برای این موضوع مذاکرات دوجانبه آمریکا و کره شمالی است.
این مذاکرات در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۸ در سنگاپور. بین رؤسای جمهور آمریکا و کره شمالی آغاز شد.
✍️در این برهه زمانی عمده تصور بر این بود که بحران روابط کره شمالی و آمریکا رو به بهبود است، اما با بازگشت ترامپ به واشنگتن و اظهارنظرهای وی در خصوص کره شمالی و متعاقب آن تمدید تحریمهای این کشور نشان داده شد که آمریکا فاصله زیادی را میان سیاست اعلانی و اعمالی خود ایجاد کرده است. در نتیجه این نوسان، کره شمالی نیز به مسیر پیش از مذاکرات برگشت.
✍️شاهد دوم در خصوص چگونگی حمایت آمریکا از متحدان منطقهای است. تحولات جهان عربی به خصوص پس از ۲۰۱۳ نشان داد که آمریکا در شرایط بحرانی از متحدان منطقهای خود حمایت نخواهد کرد.
✍️بر این اساس این استدلال که آمریکا به تعهدات خود به دشمنان قدیمی پایبند باشد غیرمنطقی است.
چگونگی تعامل با حسنی مبارک و عدم حمایت از دولت سعودی در بحرانهای اخیر و حتی آرامکو نیز کشورهای پیرو آمریکا را به این نتیجه رساند که واشنگتن نمیتواند متحدی قابل اتکا باشد.
✍️رویکرد آمریکا به خصوص در دوره ترامپ رویکردی سود و زیانی است که با معیارهای منافع عینی و ملموس سنجیده میشود در نتیجه با تغییر منافع متحدان این کشور نیز به راحتی تغییر خواهند کرد و تعهدات متقابل نیز از این قاعده مستثنی نخواهند بود.
✍️شاهد سوم رویکرد آمریکا به ایران و کشورهای منطقهای است.
آمریکا همواره دیدگاهی عمودی و از بالا به پایین به ایران داشته است بنابراین، اینکه در صورت مذاکره اینکه از موضع برابر پای میز بنشیند بعید به نظر میرسد. حتی در صورتی که مذاکره هم صورت گیرد میزان و نوع امتیازاتی که آمریکا ازطرف مقابل طلب میکند به مراتب بیشتر از آن امتیازی است که حاضر است بدهد.
✍️درواقع آمریکا به دنبال ایجاد یک «رابطه متقابل نامتقارن» است تا در هر زمانی که بخواهد بتواند از آن به عنوان اهرم فشار استفاده کند. نوع برخورد با عربستان سعودی و خرید و فروش امنیت به این کشور میتواند بهترین نمونه در این خصوص باشد.
✍️درنهایت باید عنوان کرد که مسئله آمریکا با ایران یک موضوع تاریخی، هویتی و سازه انگارانه است به این معنا که انگارهها، نهادها و هویتهای داخلی ایران با آمریکا متفاوت است.
✍️بنابراین اختلاف ایران با آمریکا بر سر برجام و یا حتی موضوعات حقوق بشری نیست بلکه بر سر ماهیت سیستمی دو کشور است. با این فرض حتی در صورتی که مذاکره در سطوح دیگر مانند حقوق بشر هم انجام شود باز منافع آمریکا طلب میکند که در راستای کسب منافع امنیتی به «برسازی بحران جدید» از ایران روی آورد.
✍️بهعبارتدیگر نه برجام، نه حقوق بشر و نه هر موضوع مورد اختلاف دیگری بحران میان ایران و آمریکت را حل نخواهد کرد، اگرچه آمریکا همواره تلاش کرده تا مسئولیت عدم تمایل برای مذاکره را بر دوش ایران قرار دهد اما خود این کشور نیز چندان بیمیل به بینتیجه ماندن مذاکرات نیست چراکه منافعی که بابت ایران هراسی از کشورهای پیرامونی دریافت میکند گستردهتر از منافع ارتباط با ایران است.