ای بهار مهربانم! با طلوعت در زمین روشنی را جمعه فردا تکلم می‌کنی شاعر: سید حکیم بینش

  من از قبیله شبم ولی تو روشنی تبار ببین چه ساده روز را نشسته‌ام به انتظار چه فصل سرد و ساکتی پناه بر تو ای بزرگ! چرا نمی‌رسم به تو چرا نمی‌شود بهار … به آسمان نمی‌رسم به حجم سبز خانه‌ات دلم به انتظار تو، تو بر ستاره‌ها سوار شاعر: نرگس ایمانیان

  ماندیم زدیدار تو آواره و حیران ای عشق خدایی همه ای چشمه ی جوشان! چشمان شقایق همه در راه تو مانده است ای شور غزل در نفس سبز بهاران دیریست در اندیشه ی خود غوطه ورم تا با نام تو آذین شود این سینه به عرفان… مولود تویی وعده ی موعود تویی تو برگرد عدالت بنما ظلم بسوزان تو …

  دوباره فصل شکفتن، دوباره شبنم ماه دوباره خاطره‌ای از طراوتی دلخواه پُر از نشانة شوق است کهکشان خیال پر از صدای تماشاست کوچه‌های نگاه گذشت یازده، امشب شب دوازده است که عکس ماه بیفتد میان برکه و چاه … کجاست ماه تمامی که عین خورشید است سروربخش به ناگاه جانِ جان‌آگاه … بیا که دست امید است و دامن …

  بدون رویش چشمانت ای گل نرگس! برای خویش نداریم جز بهاری زرد

  برای دیدن روی مه تو جان جهان! به چارسوی زمین اسب شوق می‌رانیم بیا بیا که بهاران شود زمستان‌ها بیا که در قدمت، سر، چو گل، برافشانیم شاعر: علی دانشور

  اى سبزتر از شعر بهاران! مولا! بى روى تو افسرده چو چوبیم بیا شاعر: پیمان سگوند

  اى کاش که انتظار معنى مى شد بى تابى جویبار معنى مى شد وقتى که سحر شکوفه صبح دمید با آمدنت بهار معنى مى شد شاعر: کریم علی زاده

  شك نيست كه دشمن خزان مي‌آيد اميد بهار باوران مي‌آيد اين باغ دوباره مي‌شكوفد از تو آن روز كه صاحب الزمان مي‌آيد شاعر: بهمن نشاطی

  بیا که بی‌تو جهان، از گلایه لبریز است بهار، بی‌تو به رنگ غروب پاییز است بیا که فاجعه می‌بارد از زمین و زمان ز اشک و خون، دل یارانِ حق، گهر ریز است شاعر: هوروش نوابی