«ننگ و عذاب دروغگو» حضرت امام علی (عليه السلام): اَلكَذِبُ فِى العاجِلَةِ عارٌ وَ فِى الآجِلَةِ عَذابُ النّارِ؛ غررالحكم، ج 2، ص 31، ح 1708 دروغ در دنيا ننگ و عار است و در آخرت عذاب جهنم.

«همنشین بسیار بد» حضرت امام علی (عليه السلام): بِئسَ القَرينُ الغَضَبُ، يُبدِى الْمَعائِبَ وَيُدْنِى الشَّرَّ وَيُباعِدُ الخَيْرَ؛ غررالحكم، ج3، ص 257، ح4417 خشم هم‏نشين بسيار بدى است، عيب‏ها را آشكار، بدى‏ها را نزديك و خوبى‏ها را دور مى‏كند.

«نیکی به خانواده» حضرت امام صادق (عليه السلام): حَسُنَ بِرُّهُ فى اَهْلِ بَيْتِهِ زيدَ فى رِزْقِهِ؛ الدعوات ، ص 127 هر كس به شايستگى در حقّ خانواده‏اش نيكى كند، روزيش زياد مى‏شود.

« عید سعید فطر » حضرت امام رضا (عليه السلام): إنَّما جُعِلَ يَومُ الفِطرِ العِيدَ لِيَكونَ لِلمُسلِمينَ مُجتَمَعا يَجتَمِعُونَ فيهِ و يَبرُزونَ لِلّهِ فَيُمَجِّدُونَهُ عَلى ما مَنَّ عَلَيهِم؛ كتاب من لايحضره الفقيه، ج ۱ ،ص ۵22 روز فطر از اين رو عيد قرار داده شد تا روز گردهمايى مسلمانان باشد، و در اين روز گرد هم آيند و براى خدا …

«عاقبت خوش» حضرت رسول اکرم (صلى الله عليه و آله): من صام رَمَضانَ وخَتَمَهُ بِصَدَقَةٍ وغَدا إلَى الْمُصَلّى بِغُسلٍ رَجَعَ مَغفُوراً لَهُ؛ شهر الله فی الكتاب و السنّة، ص 42، ح 39 هر كس ماه رمضان را روزه بگيرد و آن را به دادن فطريه ختم كند و با غسل به نماز عيد برود، بخشيده شده باز مى‏گردد.

«بدبخت واقعی» حضرت رسول اکرم (صلى الله عليه و آله): الشَّقِيِّ مَن خَرَجَ عَنهُ هذَا الشَّهرُ ولَم يُغفَر ذُنوبُهُ؛ مراقبات ماه رمضان، ج1، ص48، ح28 بدبخت واقعى كسى است كه اين ماه را پشت سر گذارد و گناهانش آمرزيده نشود.

«حقیقت خوشبختی و بدبختی» حضرت امام علی (عليه السلام): إنَّ حَقيقَةَ السَّعادَةِ أن يُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالسَّعادَةِ و إنَّ حَقيقَةَ الشَّقاءِ أن يُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالشَّقاءِ؛ معانى الأخبار، ص 345، ح 1 براستى كه حقيقت خوشبختى آن است كه پايان كار انسان خوشبختى باشد و حقيقت بدبختى آن است كه كار انسان به بدبختى خاتمه يابد.

«اسباب محبت» حضرت امام صادق (عليه السلام): ثَلاثَةٌ تُورِثُ المَحَبَّةَ ، الدِّينُ و التِّواضُعُ و البَذل؛ تحف العقول، ص ۳۱۵ سه چيز محبّت مى آورد ، دين دارى ، تواضع و بخشش.

«زوال نعمت» حضرت امام علی (عليه السلام): وَ اَيْمُ اللَّهِ مَا كانَ قَوْمٌ قَطُّ فى غَضِّ نِعْمَةٍ مِنْ عَيْشٍ فَزالَ عَنْهُمْ اِلاَّ بِذُنُوبٍ اِجْتَرَحوهَا؛ نهج البلاغه، از خطبه 178 به خدا سوگند، هرگز ملتى در زندگىِ مرفّه و پر نعمتى نبوده‏ اند و نعمت از آنان زائل نشده است، مگر به سبب گناهانى كه مرتكب شده‏ اند.

مهریه‌ی بالا بی‌احترامی به دختر است اگر کسی برای دختر خود اهمیّت قائل است، یا دختری برای خود ارزش قائل است، راهش این نیست که بگوید باید مِهریه‌ی ما را زیاد کنید. مهریّه هر چقدر کمتر باشد،‌جنبه انسانی این پیوند بیشتر است. هیچ پولی، هیچ ثروتی، معادل یک انسان نمی‌شود، نه هیچ مهریّه‌ای می‌تواند قیمت سرانگشت یک زنِ مسلمان باشد …