اسلام شناسی -شمیم یار

  یوسف مصری نمی آید به كنعان دلم بازسر را می گذارد غم به دامان دلم بی حضورچتر دستانت ببین یعقوب وار مانده ام امشب دوباره زیر باران دلم

  خمیده قامت صبرم قرار نتوانم دمی تحمل این اضطرار نتوانم بگو به قاصد شب،قامتم شکسته شده برای صبح وصال،انتظار نتوانم

  دلم هوای تو کرده است با تمام وجود تودرکدام دیاری توبا کدام بهار؟ تودر کجای زمینی چه دیر شد دیدار نشان کوی تو پرسیم از کدامین یار؟

  دوباره با نفس گرم يار خواهم رفت به سوي منزل آن بيقرار خواهم رفت بسوي مستي چشمان منتظر با اشك به پيشواز نگاه نگار خواهم رفت

  از این زمانه خسته ام بیا که دلشکسته ام به حق مادری که منتظر شد و نیامدی

  با تمام شبنم چشمان خود آب و جارو میکنم شهر دلم را جمعه ها من به طول جاده های بی سوار انتظار لاله میکارم امام من بیا …

  دروازه های نور را، بستند و ما و تیرگی، کی می رسی و ناگهان، دروازه را وا می کنی ؟ باغ زمستان دیده ام، با شاخه هایی یخ زده کی تو بهار، ناگهان! ما را شکوفا می کنی ؟

??باز باران … ?? باز باران با ترانه دارد از مادر نشانه.. بوی باران.. بوی اشک مادرانه پر ز ناله کودکی با مادری پهلو شکسته سمت خانه.. کوچه ها و تازیانه گریه های کودکانه حمله ی نامرد پَستی وحشیانه تازیانه  تازیانه. . پس چرا مادر، چرا گم کرده راه آشیانه. باز باران. دانه دانه ،حیـدرانه بی صدا و مخفیانه آه …

  ای وارث غریبی حیدر ظهور کن ای روضه دار ماتم قدّ کمان بیا…

?ما گوشه نشینان غم فاطمه هستیم ?محتاج عطا و کرم  فاطمه هستیم ?یک عمر چو شمع  گر بسوزیم کم است ?دل سوخته عمر کم  فاطمه هستیم