Tag Archives: شمیم یار

ندبه خوانیم تو را هر سحر آدینه تو کدام آینه ای ؟ صل علی آیینه تو کدام آینه ای ، ای شرف الشمس غریب که زد از دوری دیدار تو چشمم پینه

نور است در دو عالم ، از روی ماه مهدی گلهای باغ جنت ، شــد فرش راه مهدی عشق و صفـا و خوبی ، دارایی دل مــــا دلهـــــای عاشق مــــا ، نذر نگاه مهدی

ساعت رسیده رأس قرارِ دوازده دردی نشسته گوشه کنار دوازده خورشید رفته عشق بیارد برایمان در پشت ابر مانده تبار دوازده

روایت است ز اصحاب خوب شیطان است کسی که کار ندارد به کار آمدنت روایت است که با ذوالفقار می آیی چه با شکوه بُوَد اقتدار آمدنت

روایت است که در روزگار آمدنت زمین تمام شود بی قرار آمدنت روایت است که بالاترین عبادتِ خلق در این زمانه بُوَد انتظار آمدنت

برو سفر به سلامت که هر کجا هستی امام  آخر دنیا خدا نگهدارت برو ولی به کجا؟ چشم ماست خانهٔ تو بیا دوباره گرفته دلم بهانهٔ تو

هزار یوسف مصری کلاف حُسن به کف نشسته اند به صف در میان بازارت به شیوه ی پدرانت چه می شود بینم کنار سفره ی ما باز کردی افطارت

به شوق گرمی دستانت آمدم خورشید بیا و بار بده ذره را به دربارت به سایه سار بهشت خدا چه حاجتمان بس است بر سرمان سایه سار دیوارت

نفس بریده صدا می زنیم در همه حال به دادمان برس ای میم و حاء و میم و دال هزار پرده هم افتد اگر به رخسارت به چشم کس نَبُوَد باز تاب دیدارت

چنین نوشته خدا درشناسنامه ی دل منم غلام مه وبنده زاده ی خورشید سلام می دهم از عمق این دلِ تاریک به آخرین پسر خانواده ی خورشید