بایگانی برچسب‌ها: شمیم یار

منم که کاسه به دستم منم که تاریکم دو جرعه نور دهیدم ز باده ی خورشید اگر چه دورم از آقای خود ولی از او جدا نگشتنی ام چون بُراده ی خورشید

همیشه رهسپرم سوی جاده ی خورشید منم مسافر پای پیاده ی خورشید چه فرق می کند از پشت ابر هم باشد به طالبش برسد استفاده ی خورشید

عدالت ذوالفقارش را ندارد زمین تاب بهارش را ندارد می آید تکسواری آنچنان مرد که دنیا انتظارش را ندارد

این جاده ته قرار…وقتی برسد تالحظه ی انتظار…وقتی برسد یکباردگرمعجزه راخواهی دید آن دست به ذوالفقار…وقتی برسد…

کاش یادت اینهمه آغشته نبود به نبودن و عشقت به خمار سکوت کاش وقتی می خواندمت گل می کردی روی سینه ی آوازهایم

زمین کویر تب آلوده ایست طوفان خیز زمان خزان غم انگیز بی تو در تکرار ! بیا که مژده وصلت زمان به رقص آرد بیاوداغ دل از خاطرزمین بردار !

دلم هوای تو کرده است با تمام وجود تودرکدام دیاری توبا کدام بهار؟ تودر کجای زمینی چه دیر شد دیدار نشان کوی تو پرسیم از کدامین یار؟

همیشه در سفری تو ، بهار وبرگ و بری تو درخت بی ثمرم من ، خدا کند تو بیایی غریب مانده ام اینجا ، غریب مثل پرستو شکسته بال پر من ، خدا کند تو بیایی

چقدر منتظرم من خدا کند که بیایی نشسته پشت درم من، خدا کند تو بیایی از آن درخت شکسته ، از آن پرنده خسته هنوز خسته ترم من ، خدا کند که بیایی

هر سحر منتظر یار نباشم چه کنم؟ من اگر این همه بیدار نباشم چه کنم؟ گریه بر درد فراق تو نکردن سخت است خونجگر از غمت ای یار نباشم چه کنم؟