Tag Archives: شمیم یار

به جاده های کسالت ، به جاده های تهی خبر دهید که آن تکسوار در راه است کسی که با نفس آفتابیش دارد سرِ شکستن شبهای تار در راه است

ای مهربان من تو کجایی که این دلم مجنون روی توست که پیدا کند تو را ای یوسف عزیز چو یعقوب صبح و شام چشم به کوی توست که پیدا کند تو را…

سلام ای ماه مهجور زمستانهای ابرآلود! چرا دیگر نمی‌تابد سرودت از محاق رود مگر روح اساطیر کهن باران بباراند به روی سرزمین های اسیر حلقه‌های دود

دانی که چیست دولت، قلب امام دیدن  در کوی او گدائی بر خسروی گزیدن مهرش به دل نهفتن، رازش به کس نگفتن  تا بعد از آن به نقشی در دست خود گزیدن

گیتی ست ابری و سیاه،آلوده و سمی هوا محتاج لطف و رحمتم ای غایت برنائیم ای قافله سالار ما، ای منجی و آمال ما پرونده کی پایان رسد رحمی به این بی تابیم

ای جمعه ی رویائیم وای از دل و تنهائیم دور از امیر قافله ،در گیر نابینائیم همچون زلیخا چشم من کم سو و نابینا شده پیکی خبر کی آورد از یوسف زهرائیم

کلید داری کعبه نشانه حق نیست کسی است حق،که در آن بی کلید می آید و حاجیان همه یک روز صبح می گویند چقدر بر تن کعبه ،سفید می آید

اى شام هجر! كى سپرى مى شوى؟ كه ما در آرزوى صبح زوال تو سوختيم ما را چو مرغكان هوس آب و دانه نيست امّا ز حسرت لب و خال تو سوختيم

عاقبت کی سر شود اين انتظار؟ بر دل شوريده باز آيد قرار در فراقش باغ دل همچون خزان لاله ها چون لاله های داغدار

بكجــا روي نمايــد كــه تو اش قبلــه نه اي آنكه جويــد بحـــرم منــزل ومــاواي تـــو را همه جا منزل عشق است كه يارم همه جاست كــور دل آنــكه نيابـد به جهــان جاي تــو را