فصل 2. امام بايد افضل امت و معصوم باشد

فصل 2. امام بايد افضل امت و معصوم باشد
لازم است كه امام برترين افراد امت و نزديكترين آنان به خداى سبحان باشد، و نيز تمام خصلتهاى نيك كه در ديگران به طور پراكنده وجود دارد در او جمع باشد، مانند آگاهى از كتاب خدا، و سنت رسول ، و فهم دين خدا، و جهاد در راه خدا، و رغبت به آنچه نزد خداست ، و زهد در آنچه به دست خلق خداست و….
و نيز بايد از انحراف و كجروى و لغزش و خطا در گفتار و كردار معصوم بوده و از حكم كردن به دلخواه خود و ميل به دنيا، پاك و مبرا باشد. و در گذشته حديث عصمت امام ذكر شد.
در كتاب ((معانى الاخبار)) با سند خود از امام سجاد عليه السلام روايت كرده است كه : امام از ما جز معصوم نيست . و عصمت در خلقت ظاهرى نيست كه بتوان آن را شناخت ، از اين رو امام بايد منصوص باشد (از جانب خدا و پيامبر معرفى گردد).
به آن حضرت گفته شد: اى زاده رسول خدا، معناى معصوم چيست ؟ فرمود: كسى است كه به ريسمان خدا چنگ زده است ، و ريسمان خدا قرآن است ، آن دو تا روز قيامت از هم جدا نمى شوند، امام به سوى قرآن رهنمايى مى كند و قرآن به سوى امام . و اين است گفتار خداوند – عزوجل – كه : ان هذا القران يهدى للتى هى اقوم ⁽⁸⁸²⁾ ((همانا اين قرآن به راهى استوارتر (پيروى از امام ) رهنمايى مى كند)). ⁽⁸⁸³⁾
خلاصه ، غير از نبوت هر صفت و ويژگى ديگرى كه در پيامبر شرط است در امام نيز شرط مى باشد.
امام صادق عليه السلام فرمود: آنچه پيامبر را بود ما را مانند آن هست جز پيامبرى و همسران (جمع نه همسر در يك زمان ).⁽⁸⁸⁴⁾
مؤلف : لزوم اين شروط در امام از آن جهت است كه در گذشته دانستى كه هدف اصلى از بعثت پيامبران و رسولان ، تقويت جنبه عالى انسان و استخدام غيب براى عالم شهادت است نه صرف سياستى كه اجتماع ضرورى انسانى را حفظ مى كند. از اين رو بار امامت سنگين ، شاءن آن بزرگ ، امر آن سترگ و ارزش آن بسيار زياد است .