نماز و پاداش صالحان

آيه 28 : نماز و پاداش صالحان
والذين يمسكون بالكتاب و اقاموا الصلوة انا لا نضيع اجر المصلحين ⁽¹⁷⁶⁾
ترجمه : به راستى ما پاداش درستكاران را كه بر كتاب خدا توسل جويند و نماز را بر پا دارند ضايع نخواهيم كرد.
تفسير آيه
منظور آيه شريفه درباره افراد صالح و شايسته سخن مى گويد اين آيه در برابر يهوديان كه در تورات آيات الهى را كتمان مى كردند و به خداوند دروغ مى بستند بيان شده است ،اما خداوند در آيه فوق به آن دسته از انسانهاى صالح و شايسته مى فرمايد:
آنها نه تنها از هر گونه تحريف و كتمان آيات الهى بر كنار بودند بلكه به آنان تمسك جسته و مورد آنها را اجرا كردند، قرآن اين جمعيت را ((مصلحان جهان )) نام نهاده و اجر و پاداش ‍ مهمى براى آنها قائل شده و درباره آنها چنين مى گويد:
((كسانى كه تمسك به كتاب پروردگار جويند و نماز را بر پا دارند، پاداش بزرگى خواهند داشت زيرا ما پاداش مصلحان را ضايع نخواهيم ساخت )).(و الذين يمسكون بالكتاب و اقاموا الصلوة انا لا نضيع المصلحين )
در اينكه منظور از اين كتاب تورات است يا قرآن مجيد ،مفسران دو گونه تفسير دارند ولى با توجه با آيات گذشته ، ظاهر اين است كه اشاره به گروهى از بنى اسرائيل باشد كه حساب خودشان را از افراد گمراه جدا ساختند البته شك نيست كه تمسك جستن به تورات با انجيل با توجه به بشارتى كه در آنها راجع به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله آمده
است از ايمان به اين پيامبر جدا نخواهد بود.
تعبير به ((يمسكون )) كه به معنى تمسك جستن است ، نكته جالبى است را در بر دارد، زيرا تمسك به معنى گرفتن و چسبيدن و به چيزى براى حفظ و نگهدارى آن مى باشد ،و اين صورت حسى آن است ، صورت معنوى است كه انسان با كمال جديت پايبند به عقيده و برنامه اى باشد و در حفظ و حراست آن بكوشد، تمسك به كتاب الهى اين نيست كه انسان صفحات قرآن و تورات و يا كتاب ديگر را محكم در دست بگيرد و در حفظ و حراست جلد وكاغذ آن بكوشد، بلكه تمسك واقعى آن است كه اجازه ندهد كمترين مخالفتى با آن از هيچ سو انجام شود و در تحقق يافتن مفاهيم آن از جان و دل بكوشد. ⁽¹⁷⁷⁾
داستان آيه 28
پاداش همه صالحين در نماز عطا مى شود
يكى از مسلمين با شتاب به سوى مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد، تا در نماز جماعت آن حضرت شركت كند وقتى كه به در مسجد رسيد،ديد كه مردم از مسجد بيرون مى آيند، از يكى پرسيد:(( چرا زمسجد بيرون مى آيد؟ )) او گفت :((نماز جماعت تمام شد به كجا مى روى ؟ )) آن مرد عقب مانده ، در اعماق قلب ،آهى كشيد و افسوس خورد كه چرا موفق به درك جماعت نشده است .
مردى از مسلمين به او گفت : (( تو، آن آه سوزان را به من ببخش و من نماز جماعتم را به تو مى بخشم )). مرد عقب مانده گفت : ((بسيار خوب من آه خودم را به تو دادم و تو نمازت را به من بده . )) عقب مانده اين را گفت و به مسجد رفت .
همان شب در عالم خواب ديد كه هاتفى به او گفت :(( خوشا به حالت روحانى تو، كه آه سوزان و آب حيات و شفا يافتى و سپس به خاطر گذشت از مقام روحانى ، آن آه ،در مقابل نماز شخص ‍ ديگر،نماز همه آنها كه در مسجد بودند ،قبول درگاه خدا شد. )) ⁽¹⁷⁸⁾
آرى گر انسان نيكوكار و شايسته خداوند نيت خودش را خالص ‍ كند و براى نماز حركت كند خداوند هم به هر طريقى پاداش ‍ او را اعطاء مى فرمايد و در ثواب نمازگزاران واقعى نائل مى آيد.