معناى وفات

معناى وفات

در بينش الهى وتوحيدى اسلام مرگ معناى نابودى وفنا ندارد بلکه انتقال از منزلى به منزل ديگر است که در نهايت رسيدن به جهانى ديگر وسفر به عالم آخرت مى باشد. کتاب آسمانى ما رقان در مورد مرگ غالبا واژه توفى را که مشتق از وفى است، به کار مى برد. وفى يعنى تمام کرد ووفى يعنى به او عطا کرد، عطاى تام. وتوفى يعنى آن را به تمام گرفت. بنابر اين، توفى يعنى گرفتن جان به تمام وکمال. به آيات زير دقت مى کنيم: (حتى اذا جاء احدکم الموت توفته رسلنا وهم لا يفرطون).(7)

هنگامى که مرگ يکى از شما فرا رسد فرستادگان ما او را به نحو کامل تحويل مى گيرند وافراط نمى ورزند.

(الله يتوفى الانفس حين موتها والتى لم تمت فى منامها).(8)

خداوند در هنگام مردن جانها را به طور کامل مى گيرد وآنان که نمرده اند جانشان را در خواب مى گيرد. در فرهنگ قرآن واسلام با استفاده از همين واژه وفات، معاد وجنبه غير جسمانى انسان (نفس ناطقه مجرد) اثبات مى گردد، زيرا آنچه خداوند وفرستادگان او تحويل مى گيرند وبه عوالم ديگر انتقال مى دهند جنبه جسمانى وبدن انسان نيست. وحقيقت ديگر اينکه براى جهان آخرت، مرگ ونابودى مفهوم ندارد ومانند اين نشئه که حيات وممات آميخته به هم هستند نيست بلکه يکسره حيات وشعور است.

(ان الدار الاخره لهى الحيوان).(9)

همانا خانه آخرت خانه حيات است.