با شراب خوار معاشرت نكنيد

حماد از حضرت صادق (ع ) نقل كرد كه ايشان درباره كسيكه شرابخوارى كند با اينكه خداوند به وسيله پيغمبرش آنرا حرام كرده ، فرمود اگر خواستگارى نمايد شايستكى ازدواج را ندارد در گفتار نبايد او را تصديق نمود، وساطت او را درباره كسى نبايد پذيرفت و به ميتوان در سپردن امانتى به او اطمينان نمود هر كس شرابخوار را امانتى دهنده را خداوند پاداشى نميدهد و نه جبران امانت از دست رفته او را مينمايد.

فررمود من خيال داشتم شخصى را سرمايه اى بدهم تا براى تجارت بطرف يمن برود، رفتم خدمت پدرم حضرت باقر(ع ) گفتم خيال دارم بفلانى سرمايه اى برهم نظر شما چيست ؟ فرمود مگر نميدانى او شراب ميخورد گفتم بعضى از مومنين ميگويد، فرمود گفته آنها را تصديق كن زيرا خداوند ميفرمايد (يومن بالله و يومن للمومنين ) پيغمبر بخدا ايمان دارد و مومنين را تصديق مينمايد.
پس از آن فرموداگر سرمايه را بدست او دادى از بين برد و نابود كرد خداوند ترابه پاداشى ميدهد و نه جبران آنرا ميكند، پرسيدم براى چه ؟ فرمود زيرا خداوند ميفرمايد: (ال توتوا السفهاء اموالكم التى جعل الله لكم قياما) ((امواليكه خداوند آنرا مايه زندگيتان قرار داده به نادانان ندهيد)) آيا نادان تر از شرابخوار وجود دارد؟
(ان العبد اليزال فى فسحه من ربه مالم بشرب الخمر فاذا شربها خرق الله باله فكان ولده واخوه و سمعه و بصره و يده و رجله ابليس يسوقه الى كل شر و يصرفه عن كل خير)
نيده پيرسته (تا شراب نخورده ) در پناه نگهبانى خدا و آمرزش اوست اگر شراب خورد سرش را فاش ميكند، او را در پناه خود نگه نمى دارد. در اينصورت فرزند و برادر، گوش و چشم ، دست و پاى چنين كسى شيطان است بهر زشتى بخواهد او را ميكشاند و از هر خوبى بازش ‍ مى دارد.⁽⁹⁵⁾