فصل 10. از سخنان على عليه السلام

فصل 10. از سخنان على عليه السلام
و از سخنان آن حضرت است :
او زنده اى است بدون كيفيت ، و بودنش را زمانى نيست و بودنش را كيفيتى نباشد. او زمان ندارد و در چيزى و بر چيزى نيست ، و براى بودنش مكانى اختراع نكرده است ⁽²³²⁾، و پس از تكوين اشياء نيرومند نشده و پيش از تكوين آنها ناتوان نبود، و پيش از آنكه چيزى را آغاز كند احساس تنهايى نمى كرد، به هيچ چيز قابل ذكرى شبيه نيست و پيش از آفرينش ملك هستى از آن تهى نبود، و پس از رفتنش نيز از آن تهى نمى گردد. الهى بود زنده بدون داشتن حيات ، مالك بود پيش از آنكه چيزى را بيافريند و پس از آفرينش ‍ هستى نيز. خدا را كيفيت و مكان و حدى كه قابل شناخت باشد نيست ، چيزى به او شبيه نمى باشد، از دير زيستى پير نمى گردد، و از ترس ‍ دهشت زده نمى شود، و بسان آفريده اش از چيزى نمى هراسد. آرى او شنوايى بدون گوش ، بينايى بدون چشم و نيرومندى بدون يارى گرفتن از آفريدگانش است . ديده بينندگان او را در نيابد، و گوش شنوندگان بر شنوايى او احاطه نكند، هرگاه چيزى را بخواهد بدون مشورت و يارى و خبرگيرى انجام دهد، و در مورد آنچه اراده كند از هيچ يك از آفريدگانش سؤ ال (يا درخواست و اجازه ) نكند. ديده ها او را در نيابد و او ديده ها را دريابد و او باريك بين و آگاه است .⁽²³³⁾