فصل 23. آنچه خدا مى كند خير بندگان است

فصل 23. آنچه خدا مى كند خير بندگان است
بدان كه خداى بزرگ با بندگان نمى كند مگر آنچه را كه شايسته تر به حال بندگان است ، زيرا خداى سبحان به بندگان خود لطيف و مهربان بوده و توانا و حكيم است .
1 – در ((توحيد)) به اسناد خود روايت كرده است از پيامبر صلى الله عليه و آله ، از جبرئيل ، از خداى متعال كه : هر كه دوستى از دوستان مرا خوار دارد تحقيقا به جنگ من بيرون شده است . و در هيچ كارى كه خود كننده آنم ترديد ندارم آنچنان كه در قبض روح مؤ من ترديد دارم ، كه او مرگ را ناخوش ‍ دارد و من نيز آزار او را، و حال آنكه گزيرى از آن نيست . و هيچ بنده اى به مانند اداى آنچه بر او واجب داشته ام به من نزديكى نجسته است ، و بنده ام پيوسته برايم نافله مى گزارد تا آنجا كه او را دوست مى دارم ، و چون دوستش ‍ داشتم گوش و چشم و دست و پشتيبان او خواهم بود، اگر مرا بخواهد پاسخش دهم ، و اگر از من درخواست كند به او ببخشم .
از بندگان مؤ منم كس هست كه آهنگ بابى از عبادتم كند و من او را از آن باز مى دارم تا عجب و خودبينى در او وارد نشود و تباهش سازد. و از بندگان مؤ منم كس هست كه ايمانش جز با فقر و تهيدستى سامان نيابد و اگر بى نيازش سازم تباهش كند. و از بندگان مؤ منم كس هست كه ايمانش جز با غنا و بى نيازى سامان نيابد، و اگر تهيدستش سازم تباهش كند. و از بندگان مؤ منم كس هست كه ايمانش جز با بيمارى سامان نيابد، و اگر جسم او را صحت بخشم تباهش كند. و از بندگان مؤ منم كس هست كه ايمانش جز با صحت سامان نيابد و اگر بيمارش كنم تباهش كند. من بندگان خود را با علمى كه به دلهاشان دارم تدبير مى كنم ، كه من داناى آگاهم .⁽⁵¹¹⁾
2 – و با سند خود از آن حضرت كه : بسا غبارآلود ژوليده موى ژنده پوشى كه از درها برانندش ، ولى اگر خداى بزرگ را سوگند دهد سوگندش ‍ بپذيرد.⁽⁵¹²⁾
3 – و با سند خود از مولايمان امام صادق از پدرش ، از جدش عليهم السلام كه : روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله به اندازه اى خنديد كه دندانهاى مباركش نمايان شد، سپس فرمود: از من نمى پرسيد كه از چه رو مى خندى ؟ گفتند: چرا اى رسول خدا. فرمود: از مرد مسلمان در شگفتم كه خداوند هيچ قضايى براى وى نمى سازد جز آنكه سرانجام به خير اوست .⁽⁵¹³⁾
4 – و با سند خود از آن حضرت كه : از جمله چيزهايى كه خداى بزرگ به موسى عليه السلام وحى كرد اين بود كه : اى موسى ، آفريده اى از بنده مؤ من خود محبوبتر نيافريدم ، و جز اين نيست كه او را به آنچه به سود اوست گرفتار مى سازم (و به آنچه به نفع اوست عافيت مى بخشم )⁽⁵¹⁴⁾، و من به آنچه كار بنده ام بر آن سامان مى گيرد داناترم . پس بايد بر بلا و گرفتاريم صبر كند، نعمتهايم را سپاس گزارد و به قضايم راضى باشد تا نام او را در زمره صديقان نزد خود بنگارم ، و اين زمانى است كه به موجبات خشنودى من عمل كند و فرمان مرا اطاعت نمايد.⁽⁵¹⁵⁾
5 – و با سند خود از آن حضرت كه : سوگند به آن كه جدم صلى الله عليه و آله را به پيامبرى برانگيخت كه خداى متعال هر آينه بنده را به اندازه مروت و جوانمردى روزى مى دهد، و كمك هزينه به اندازه هزينه از آسمان فرود مى آيد، و صبر (هر كس ) به قدر سختى بلاست .⁽⁵¹⁶⁾
و اخبار در اين زمينه فراوان است .