خانه » كتاب : علم اليقين ، جلد اول » فصل 4. برخى از صفات معنوى پيامبر

فصل 4. برخى از صفات معنوى پيامبر

فصل 4. برخى از صفات معنوى پيامبر
يكى از محققان (825) گويد: يكى از صفات پيامبر آن است كه در حد مشترك ميان عالم معقول و عالم محسوس قرار داشته باشد. از اين رو گاهى به سبب دوستى حق با او به سر برد، و گاه با رحمت و مهربانى بر خلق با آنان سرگرم شود. وقتى با خلق به سر مى برد مانند يكى از آنهاست ، گويى كه با خدا و ملكوت او آشنا نيست ، و چون با پروردگار خود خلوت مى كند و به ذكر و خدمت او مشغول مى باشد گويى خبرى از خلق ندارد. (فيض را) از خدا مى گيرد و از نزد او آموزش مى بيند، و به بندگان خدا مى رساند و آنان را آموزش مى دهد و رهنمايى مى كند، از خدا مى پرسد و پاسخ مى شنود، و خلق از او مى پرسند و او پاسخ مى دهد، به گونه اى كه دو طرف را نظم مى بخشد و ميان دو عالم واسطه مى گردد، براى طرفى گوش است و براى طرف ديگر زبان .
از اين رو دل او را دو دروازه گشوده است ، در داخلى به سوى مطالعه لوح و ذكر حكيم گشوده است كه از آن در، او را علم يقينى لدنى مى آموزد كه عبارت است از شگفتيهاى گذشته و آينده ، و احوال گذشته و آينده علم ، و احوال روز رستاخيز و حشر و حساب ، و احوال بازگشت خلايق به بهشت يا دوزخ . اين در براى كسى باز مى شود كه به عالم غيب توجه كند و پيوسته تنها ذكر خدا را داشته باشد. در دوم به سوى مطالعه امور حسى باز است تا بر رخدادهاى مهمات خلايق آگاه شود و آنان را به راه خير رهنمايى كند و از شر باز بدارد. چنين كسى ذات او در اين دو قوه كمال يافته بهره وافر را از نصيب وجود و كمال از خداى سبحان دريافت داشته است به گونه اى كه هر دو جانب را شامل بوده و حق دو طرف را ادا مى كند، و اين كاملترين مرتبه اى است كه يك انسان مى تواند بدان دست يابد.

23   شهــيد محــمد ابراهيم همت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.