فصل 4. زمين خالى از حجت نيست

فصل 4. زمين خالى از حجت نيست
براى تاءكيد و استحكام بيشتر، اخبار چندى در اين باره مى افزاييم :
كميل بن زياد در يك حديث طولانى و مشهور از مولايمان اميرمؤ منان عليه السلام روايت كرده :
((زمين هيچ گاه از كسى به حجت الهى برخيزد خالى نيست ، يا آشكار و مشهور و يا ترسان و پنهان )). ⁽⁹¹¹⁾
در ((اكمل الدين )) با سند خود از ابوحمزه ثمالى روايت كرده كه گويد:
((به امام صادق عليه السلام گفتم : آيا زمين بدون امام باقى مى ماند؟ گفتم : اگر زمين (ساعتى ) بى امام باقى بماند حتما فرو مى رود (ويران مى گردد و اهلش را فرو مى برد))) ⁽⁹¹²⁾
و با سند خود از امام باقر عليه السلام كه فرمود:
((اگر امام ساعتى از روى زمين برداشته شود زمين اهل خود را به لرزه و اضطراب درآورد چنانكه دريا دريانشينان را)).⁽⁹¹³⁾
و با سند خود از امام صادق عليه السلام روايت كرده كه در آخر حديثى درباره على بن الحسين عليه السلام فرمود:
((و اگرنه اين بود كه از حجتهاى الهى بر روى زمين وجود دارند همانا زمين آنچه در درون داشت بيرون مى ريخت و آنچه بر روى خود داشت پرتاب مى كرد. بى شك زمين ساعتى از حجت خالى نيست .)) ⁽⁹¹⁴⁾
و با سند خود از حسن بن زياد روايت كرده است كه گفت : از امام صادق عليه السلام شنيدم مى فرمود:
((زمين از اينكه حجتى دانا در آن باشد خالى نيست ، زمين جز بدين سامان نمى گيرد، و مردم را جز اين سامان نمى بخشد.)) ⁽⁹¹⁵⁾
و با سندش از آن حضرت روايت كرده كه :
((خداى تبارك و تعالى زمين را رها نكرده جز اينكه در آن عالمى قرار داده كه افزايشها و كاهشها را مى داند، پس هرگاه مؤ منان چيزى بيفزايند بازشان دارد، و چون چيزى بكاهند آن را برايشان تكميل نمايد. و اگر چنين نبود امور مؤ منان بر آنان مشتبه مى گشت .)) ⁽⁹¹⁶⁾
(و در روايت ديگرى است :)
((و اگر چنين نبود هرگز حق از باطل شناخته نمى شد.)) ⁽⁹¹⁷⁾
و با سندش از آن حضرت كه :
((اگر جز دو تن در زمين نمانند، حتما يكى از آن دو حجت مى باشد.)) ⁽⁹¹⁸⁾
و در روايت ديگرى افزوده :
((و اگر يكى از آندو برود آن كه حجت است باقى مى ماند.)) ⁽⁹¹⁹⁾
و در لفظ ديگرى است :
((اگر جز دو تن در دنيا نمانند، حتما يكى از آندو امام خواهد بود.)) ⁽⁹²⁰⁾
و در ((كافى )) با اسنادش به امام صادق و كاظم و رضا عليهم السلام روايت كرده است كه :
((حجت خداى متعال بر آفريدگانش قائم نمى شود مگر به امامى تا شناخته شود)).⁽⁹²¹⁾
و در حديث نبوى مشهور كه خاصه و عامه بر آن اتفاق نظر دارند وارد است :
((هر كس بميرد و امام زمانش را نشناخته باشد، تحقيقا به مرگ جاهلى مرده است )). ⁽⁹²²⁾
و در ((بصائرالدرجات )) با سندش از آن حضرت نيز روايت كرده است كه :
((زمين هيچ گاه نبوده مگر آنكه حجت الهى در آن بوده است ، كه حلال و حرام را بشناساند و به راه خدا فراخواند. و حجت از زمين بريده نشود مگر چهل روز پيش از برپا شدن قيامت ، پس چون حجت برداشته شود و باب توبه بسته گردد ديگر ايمان آوردن هيچ كس كه پيش از برداشته شدن حجت ايمان نياورده بود براى وى سودمند نيفتد، اينان بدترين آفريدگان خدايند و اينانند كه قيامت بر آنان برپا مى شود)). ⁽⁹²³⁾
اخبار در اين باره در ((كافى )) و كتابهاى ديگر جدا بسيار است و ما به همين اندازه بسنده مى كنيم كه در همين اندازه كفايت است .