بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
فصل 6. عبادت پيامبر صلى الله عليه و آله
گويند: بيش از همه مردم خداترس و پرواپيشه بود، از همه خداشناس تر و در اطاعت او قوى تر و بر عبادت او شكيباتر، و نسبت به مولايش با محبت تر و نسبت به غير او بى رغبت تر بود. در نماز چندان بر سر پا مى ايستاد كه از طول قنوت و قيامش كف پاهايش ترك مى خورد، و از كثرت خضوع چنان مى گريست كه صداى ريزش اشكش بر زمين مانند صداى ريزش باران به گوش مى رسيد. اوقاتش از روزه خالى نبود و بسا شب را نيز با گرسنگى به روز مى پيوست (روزه وصال مى داشت ).
و از طريق اهل بيت عليهم السلام وارد است كه : حضرتش چندان پياپى روزه مى گرفت كه مى گفتند: او ديگر افطار نمى كند؛ سپس چندان پياپى افطار مى كرد كه مى گفتند:
او ديگر روزه نمى گيرد، سپس بر اين روش شد كه در ماه سه روز روزه مى گرفت و بر همين روش از دنيا رفت .(1043)
و نيز: چون به نماز مى ايستاد از سينه مباركش صدايى مانند صداى جوشش ديگ به گوش مى رسيد.(1044)
