بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
فصل 14. حكمت خاتميت و يتيم بودن پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله
گفته اند: حكمت آنكه آن حضرت خاتم پيامبران و امت او آخرين امت است چند چيز است :
1) براى آنكه با نسخ شريعت او نسبت به تمام شرايع و استمرار يافتن حكم شريعت او تا پايان روزگار، فضل و شرافت حضرتش نمايان شود.
2) خداوند از ساير پيامبران عهد و پيمان گرفت كه هر كدام از آنها او را درك كرد از او پيروى كند و هر كه درك نكرد، از امت خود بر اين پيروى پيمان بگيرد، تا اين دليلى باشد بر راستگويى او در ادعاى نبوت و حجتى باشد بر هر كه با او مخالفت مى ورزد.
3) براى آنكه او و امتش بر مردم گواه باشند.
4) براى آنكه ، به خاطر بزرگداشت آنان ، كمتر از ديگران در زيرزمين (در قبر) بمانند.
5) خداوند اخبار امتهاى گذشته و عواقب امور آنان را براى امتهاى بعدى بازگو نموده تا به ما رسيده است ، ولى پس از اين امت ، امت ديگرى قرار نداد تا بر احوال اين امت اطلاع يابند بلكه امور نهانى آنان به خداوند موكول است ، و اين به خاطر پرده پوشى بر آنهاست تا كسى بر عيوب آنان آگهى نيابد و اين امت با افشاى آنها رسوا نگردند، و همه اينها به جهت گراميداشت پيامبرشان صلى الله عليه و آله مى باشد… فوايد و حكمتهاى ديگرى نيز وجود دارد.
و حكمت در يتيم بودن حضرتش آن است كه : طاعت غير خدا بر او واجب نباشد و كسى غير مولايش بر او ولايت نداشته باشد، و بنابراين هيچ مخلوقى بر گردن او حقى پيدا نكند، و آن حضرت گرفتار گناه مخالفت و قطع رحم و عقوق (نسبت به پدر و مادر) نشود.
