محبت در قرآن

محبت در قرآن

اکنون که به طور اجمال ديديم هستى وآفرينش مساوى ومساوق ويا لا اقل همراه با عشق ومحبت وجذبه است ومى دانيم که دو کتاب الهى (تکوينى وتدوينى) در قوانين خود برهم منطبق اند، نتيجه مى گيريم که بايستى سر تا سر قرآن کريم – که زبان جهان وانسان وترجمان آن دو است – دم از محبت وعشق بزند، وچنين نيز هست. چرا که در صد وچهارده سوره قرآن، دويست وبيست وهشت بار از رحمت خاص وعام آفريدگار جهان نام برده شده وصدها مرتبه به تعبيرات گوناگون از اين قانون سارى در تمامى عالم پرده بردارى گرديده است، به طورى که بيست وهشت بار کلمه ود ومشتقات آن وصد وپانزده مرتبه لفظ حب وساير مشتقات آن وده ها بار لفظ ولايت ومشتقات آن به کار برده شده است. واين همه تاکيد وتوصيه به خاطر خاصيت فطرى وخلقتى انسان است که قرآن نيز از آن تعبير مى کند. زيرا قرآن زبان فطرى انسان کامل است وانسان کامل مجسمه قوانين قرآن کريم، ودر نتيجه، آن دو در آثار وخواص مشترک اند. واز اين رو به هر دوى آنها کتاب وامام اطلاق شده است.(11)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.