هداياى معنوى

هداياى معنوى

آن هنگام که ما براى آن محبوب غايب از نظر وهجران گزيده از اغيار – که ياران بر دوام از چشمه زلالش سيراب اند – هديه اى مى فرستيم، نمازى مى خوانيم، امامى را زيارت مى کنيم ويا آياتى از قرآن مى خوانيم وبه آستان آن حضرت سلام الله عليه هديه مى کنيم، بر آنيم که هم اعمال ناقص ما شرف قبول يابد وهم با اين اهدا وابراز محبت، خود را به آن وجود نازنين نزديک تر کنيم. واين فرمان خود آنان است وراهى است که خود به رهروى اش امر فرموده اند، آنجا که مى فرمايند: آن کس که ثواب نماز خود را براى رسول خدا صلى الله عليه وآله وامير المؤمنين عليه السلام واوصياء پس از او صلوات الله عليهم قرار دهد، خداوند ثواب نماز او را چندين برابر مى گرداند وپيش از آن که روح از تن او بيرون رود به او گفته مى شود: اى فلانى! هديه تو به ما اکنون تو را بهره مى دهد وامروز روز پاداش تو است، چشمت روشن وخاطرت آسوده باد بر آنچه خداوند برايت مهيا ساخته وگوارايت باد. راوى مى گويد: گفتم: نماز خود را چگونه هديه کند؟ فرمود: نيت مى کند ثواب نماز خود را براى پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله. اگر مى تواند پنجاه رکعت (فريضه ونافله) دو رکعت در هر نمازى بجا آورد وبه هر کدام از ائمه که بخواهد هديه مى کند و… وپس از تشهد وسلام مى گويد: اللهم انت السلام ومنک السلام يا ذا الجلال والاکرام صل على محمد وآل محمد. خداوندا! اينها رکعاتى بود هديه به بنده وپيامبر وفرستاده تو محمد بن عبد الله صلى الله عليه وآله که فرجام پيامبران وسيد فرستادگان است. خداوندا! آن را از من قبول کن وبه او ابلاغ فرما…(12)

سيد بن طاووس پس از بيان نحوه هديه به هر کدام از امامان عليهم السلام، خطاب به فرزندش محمد مى گويد: ممکن است به فکر تو برسد که آنان از هداياى تو بى نيازند يا در تکرار روزها به نظرت رسد که هديه زيادى به آنان نمودى پس به خيالت برسد که از آن فراغت يابى. اما بدان که آنان صلوات الله عليهم از هديه تو بى نيازند، اما تو از هديه دادن به آنان بى نياز نيستى که بدين وسيله دارائى خود را به آنان نزديک کنى همان گونه که خداوند از حالات وبندگى تو بى نياز است. پس اول که هديه مى کنى در انديشه تو بايد چنين باشد که منت از خدا وائمه عليهم السلام است بر تو که تو را به سعادت دائم وخلود در احسان خودشان راهنمائى کرده اند: (يمنون عليک ان اسلموا قل لا تمنوا على اسلامکم بل الله يمن عليکم ان هديکم للايمان).(13)

وتو چنانى که بعضى اديبان گفته اند:

اهدى لمجلسه الکريم وانما کالبحر يمطره السحاب وما له

اهدى له ما خرت من نعمائه من عليه لانه من مائه

يعنى: هديه مى کنم به مجلس بزرگوار او. اما آنچه را هديه مى کنم از داده هاى خود اوست، مانند دريا که ابرها بر آن مى بارند ومنتى بر دريا نيست زيرا از آب خود درياست که مى بارند. واما اگر به نظرت رسيد که هداياى زيادى نمودى پس بدان که انديشه هديه کردن بر تو از طريق عنايت خداوند – جل جلاله – حاصل شده زيرا بايد به خود بگويى: اگر محبتهاى الهى نبودند، خداوند نه زمينى ونه آسمانى ونه کسى را در شهرها ونه آتشى ونه بهشتى ونه چيزى از نعمتها خلقت نکرده بود. پس، آيا غير از اين است که برگشت تمامى اعمال تو به دارائى آنها ودر ديار خشنودى آنان است؟… وپس از آن سيد بن طاووس رضوان الله عليه به تفصيل، نمازهاى هديه را به هر يک از ائمه معصومين عليهم السلام بيان مى کند. در نتيجه اين مقال، گذشتن از دارائيهاى مادى ومعنوى در راه وصال محبوب، زمينه روحى را براى فدا کردن جان وهستى محب، آماده مى سازد وتمامى علقه ها را به سوى محبوب (الله واولياى او) سرازير مى کند.