اصحاب امامان، نمونه تسليم

اصحاب امامان، نمونه تسليم

تربيت يافتگان مکتب پر شور تسليم ائمه اهل البيت عليهم السلام نيز همچون خود آنان، که در برابر خداوند سلم محض بوده اند، در برابر خواسته پيشوايان خود چون وچرائى نداشته ومراحل تسليم را گذرانده اند. دو نمونه زير شاهد گوياى ادعاى ماست:

عبد الله بن ابى يعفور

يکى از ياران صديق امام صادق عليه السلام است که در خطاب به حضرتش، نشان شدت تسليم خود را اين گونه بيان مى دارد که: يابن رسول الله! اگر شما انارى را به دو نيم کنيد ونيم آن را حلال ونيم ديگر را حرام شماريد، من نيز نيم اول را حلال ونيم ديگر را حرام خواهم دانست. در اينجا امام صادق عليه السلام از شدت تسليم شيعه خود به وجد مى آيند وزبان به تحسين او گشوده، مى فرمايند: عبد الله، رحمک الله. اى عبد الله! خدا رحمتت کند. ودر اثر همين تسليم وسر سپردگى آستان محبوب است که عبد الله بن ابى يعفور تا بدان رتبت عالى مى رسد که امام عليه السلام در رثايش، در نامه اى که به مفضل بن عمر مى نويسند از او به احترام ياد مى کنند که: وقبض صلوات الله على روحه محمود الاثر مشکور السعى مغفورا له مرحوما برضا الله ورسوله وامامه عنه، بولادتى من رسول الله صلى الله عليه وآله ما کان فى عصرنا احد اطوع لله ولرسوله ولامامه منه. فما زال کذلک حتى قبضه الله اليه برحمته وصيره الى جنته، مساکنا فيها مع رسول الله (صلى الله عليه وآله) وامير المؤمنين (عليه السلام) انزله الله بين المسکنين مسکن محمد وامير المؤمنين صلوات الله عليهما.(7)

او ديده از جهان فروبست – که صلوات خدايش بر او باد – در حالى که افعالش پسنديده، سعيش مشکور، گناهانش بخشوده وبه واسطه رضايت خدا ورسول وامامش غرقه در رحمت بود. سوگند به نسبت فرزندى من به پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) که در زمان ما فرمانبردارتر از او نسبت به خدا ورسول وا مامش يافت نمى شد وهمواره بر اين شيوه بود تا خدا او را به رحمت خود گرفت وبه سوى بهشت روانه اش کرد واو را در ميان منزل پيامبر خدا وعلى مرتضى عليهما السلام جاى داد وبا آنان همنشين نمود…