بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
محبوبهاى حقيقى نور افشانى مى کنند
شرط اوليه اقتباس نور از محبوبهاى حقيقى، نور افشانى خود آنهاست وکعبه هاى آمال وآرزوهاى ما، پيامبر وائمه هدى سلام الله عليهم اجمعين همواره به نور افشانى مى پردازند: (يا ايها النبى انا ارسلناک شاهدا ومبشرا ونذيرا وداعيا الى الله باذنه وسراجا منيرا).(28)
اى پيامبر! ما تو را فرستاديم گواه ومژده دهند وترساننده ودعوت کننده به سوى خدا به اذن خدا وچراغ نور بخش. ودرباره ائمه طاهرين – که درود خدا بر آنان باد – در کتاب شريف کافى ثقه الاسلام کلينى چنين مى بينيم: عن ابى خالد الکابلى قال: سالت ابا جعفر عليه السلام عن قول الله عز وجل: (فامنوا بالله ورسوله والنور الذى انزلنا).(29)
فقال: يا ابا خالد النور والله نور الائمه من آل محمد صلى الله عليه وآله الى يوم القيامه وهم والله نور الله الذى انزل، وهم والله نور الله فى السماوات وفى الارض، والله يا ابا خالد لنور الامام فى قلوب المؤمنين انور من الشمس المضيئه بالنهار وهم والله ينورون قلوب المؤمنين ويحجب الله عز وجل نورهم عمن يشاء فتظلم قلوبهم، والله يا ابا خالد لا يحبنا عبد ويتولانا حتى يطهر الله قلبه ولا يطهر الله قلب عبد حتى يسلم لنا ويکون سلما لنا. فاذا کان سلما لنا سلمه الله من شديد الحساب وآمنه من فزع يوم القيامه الاکبر.(30)
ابوخالد کابلى گويد: از امام باقر عليه السلام از آيه پس به خدا وفرستاده او ونورى که نازل کرديم، ايمان آوريد پرسيدم، فرمودند: اى اباخالد! به خدا قسم مقصود از نور، نور امامان از آل محمد صلى الله عليه وآله تا روز قيامت است وآنان – به خدا قسم – نور خدايند که نازل شده وآنان – به خدا قسم – نور خدا در آسمانها وزمين اند. قسم به خدا – اى ابا خالد! – هر آينه نور امام در دلهاى مؤمنان پر نور تر از آفتاب جهانتاب در روز است وآنان – به خدا قسم – دلهاى مؤمنان را روشن مى کنند وخداوند عز وجل از هر کس بخواهد نورشان را مى پوشاند، پس دلهايشان تاريک مى گردد. به خدا – قسم – اى ابا خالد! – بنده اى ما را دوست ندارد وولايت ما را نمى پذيرد مگر اينکه خداوند قلب او را پاک مى کند، وخداوند قلب بنده اى را پاک نمى کند مگر اينکه تسليم ما کند ونسبت به ما تسليم گردد. پس، وقتى سلم ما شد خداوند او را از حساب شديد نجات مى دهد واز فزع اکبر روز قيامت در امان نگاه مى دارد. واين چنين محبوبهاى واقعى ومشعلهاى نور، جسم وجان گروندگان ومحبان خويش را نورانى وباک مى کنند ودر نتيجه، نسبت به حق، سلم مطلق مى گردند.
