قرب به محبوب شرط اقتباس نور

قرب به محبوب شرط اقتباس نور

گفتيم که سنخيت وقرب به محبوب شرط اوليه اقتباس نور از اوست ولذا اقتباس از نور مؤمن براى منافق امکان پذير نيست وچهره منافق پاره ابرى تاريک را ماند که کوچگترين شعاع نور در آن اثر نمى کند واين عدم سنخيت وقرب ودر نتيجه، عدم سرايت نور در صحراى محشر کبرى در زبان قرآن کريم چنين آمده است: (يوم يقول المنافقون والمنافقات للذين امنوا انظرونا نقتبس من نورکم قيل ارجعوا ورائکم فالتمسوا نورا فضرب بينهم بسور له باب باطنه فيه الرحمه وظاهره من قبله العذاب).(1)

روزى که مردان وزنان منافق به مؤمنان مى گويند: مشتابيد (وبه ما فرصتى دهيد) تا از نور شما روشنائى بگيريم، در پاسخ به آنها گويند برگرديد واز آنجا نور برگيريد. پس ميان آندو (دوزخيان وبهشتيان) حصارى حائل گردد وبر آن درى است که درون آن (در بهشت) رحمت وبيرون آن عذاب است. والبته، مقدار نور هم به مقدار قرب مربوط مى شود: هر چه محب به محبوب خويش مقرب تر گردد، نور بيشترى از او در مى يابد تا آنجا که اصل نور محبوب مى گردد، مانند امام عصر عليه السلام که نور خداست. (يهدى الله لنوره من يشاء).