دنیا طلبی

آيه شماره 34  از سوره مبارکه توبه
دنیا طلبی

… وَ الَّذينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها في‏ سَبيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَليمٍ
…و كسانى كه طلا و نقره را گنجينه (و ذخيره و پنهان) مى‏سازند، و در راه خدا انفاق نمى‏كنند، به مجازات دردناكى بشارت ده
 1- سوء استفاده از موقعیّت‏ها، حرام است وبزرگ‏ترین خطر براى علماى دین، فساد مالى است. «لیأكلون اموال الناس بالباطل» (كسانى كه متولّى موقوفات‏اند و آنها را در مسیر اهداف وقف شده مصرف نمى‏كنند، از مصادیق این آیه مى‏باشند)
2- در اسلام، محدودیّتى براى سرمایه نیست، امّا راه تحصیل آن شروطى دارد و زراندوزى و بدمصرف كردن ثروت حرام است. «الذین یكنزون… ولاینفقونها فى سبیل اللّه» (وقتى زراندوزى حرام باشد، احتكارِ ضروریّات قطعاً حرام است)
3- مال اندوزى یك بلاى اجتماعى است و بدتر از آن حرص است و بدتر از آن احتكار وپنهان كردن است. چون مشكلات بسیارى را براى جامعه فراهم مى‏كند. «الذین یكنزون… ولا ینفقونها»
4- دنیاپرستى علما و زراندوزى ثروتمندان، سبب قهر الهى است. «فبشّرهم…»
5- جمع‏آورى طلا و نقره و پول، و انفاق نكردن و احتكار آن، گناه كبیره است. چون وعده‏ى عذاب به آن داده شده است. «الذین یكنزون… عذاب الیم»

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.