كتاب : گنجينه جواهر يا كشكول ممتاز

از كلاغ سه خصلت بياموز (( عن الرضا عليه السلام : عن آبائه عن على عليهم السلام قال : قال رسول الله : تعلموا من الغراب خصالا ثلاثة استتاره بالسفاد، و بكوره فى طلب الرزق ، و حذره . )) از حضرت رضا از پدرانش از على عليه السلام نقل شده كه فرمود: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله …

خيانت زن و وفاى سگ نقل كرده اند حرث بن صعصعه چند نفر رفيق داشت كه غالبا به صحرا و باغ مى رفتند روزى رفقا را به باغ دعوت نموده بود، يكى از رفقا به باغ نرفت و رفت خانه حرث بن صعصعه و با زن او شراب خورده و چون مست شدند با هم خوابيدند (( فوثب الكلب عليهما …

باز اشعار نامه نگارى نظر كردن بدرويشان بزرگى كم نمى گردد سليمان با همه حشمت نظرها داشت با موران رسيد نامه گمانم حيات جان آمد حيات جان چه بود عمر جاودان آمد ز شوق بر سر چشمم نهادم و گفتم عجب عجب كه ترا ياد مخلصان آمد بوسيدم و بوئيدم و بر ديده نهادم پيچيدم و تحويل دل سوخته دادم

بيداد مى ترسم خداوندا تو فرمودى كه باشد مجرمين را جاى در آتش ‍ نما عفوم نما عفوم كه من از نار مى ترسم ريا كردم عبادت را غلط خواندم عبارت را كنون از اين عبادتها و اين اذكار مى ترسم بود بازار گرم دين فروشى بر سر راهم خداوندا من از اين گرمى بازار مى ترسم ريا كارم ريا …

من از اعمال خود بسيار مى ترسم خداوندا من از اعمال خود بسيار مى ترسم نمى ترسم زكس از زشتى كردار مى ترسم هزاران بار كردم توبه و از جهل بشكستم پشيمانم پشيمانم از اين گفتار مى ترسم تو فرمودى كه شيطان دشمن نوع بشر باشد خداوندا من از اين دشمن مكار مى ترسم من اندر خواب و ديو نفس …

از حسان چرا مى گريزى ؟ بظلمت زنور خدا مى گريزى تو لب تشنه زآب بقا مى گريزى زمادر بود مهربانتر خدايت تو جاهل بقهر از خدا مى گريزى خدا خواندت تا عطايت نمايد تو اى بينوا از عطا مى گريزى

از مفلح بهشت آنجاست كازارى نباشد كسى را با كسى كارى نباشد اگر دستم رسد بر چرخ گردون همى پرسم كه اين چند است و آن چون يكى دارد هزاران گونه نعمت يكى را نان جو آلوده در خون  

از ذوقى نه هواى باغ سازد نه كنار كشت ما را تو بهر كجا كه باشى بود آن بهشت ما را نه طراوتى نه برگى نه ثمر نه سايه دارم همه حيرم كه دهقان بچه كار كشت ما را(82)  

از عزيزى غريب مردم و از من نكرد ياد كسى بى كسى و غريبى من مباد ياد كسى خوشم بدرد غريبى و بى كسى مردن كه نه غمين شود از مردنم نه شاد كسى نه دين و نه دنيا و نه اميد بهشت چون كافر مفلسيم و چون قحبه زشت  

از خواجه زاده هندى بر رخ نشسته گرد غريبى بسى مرا مشكل بود دگر بشناسد كسى مرا