اسلام شناسی -شمیم یار

مهدي جان! سئوالي ساده دارم از حضورت من آيا زنده‌ام وقت ظهورت اگر که آمدي من رفته بودم اسير سال و ماه و هفته بودم دعايم کن دوباره جان بگيرم بيايم در رکاب تو بميرم

آقا! قنوت سبز نمازم به التماس در آمد چه مي‌شود که مرا خيري از دعاي تو باشد

من شب جمعه قرار تو دلم میخواهد صبح فرداش کنار تو دلم میخواهد رفته بودی که بیایی چقدر طول کشید عرض کردیم كه نبودی سحر طول کشید

دارد از جاده صدای جرسی می آید مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید چون قرار همه با حضرت آقا جمعه است همه ی دلخوشی هفته ی ما با جمعه است

من به جز تو به کسی جان بدهم ممکن نیست به اجل مهلت جولان بدهم ممکن نیست به نظر می رسد این فاصله ها کم شدنی ست غیر ممکن تر از این خواسته ها هم شدنی ست

نگرانم كه پس از مردن من برگردی پای تابوت، سر بردن من برگردی نکند منتظر مردن مایی آقا ؟ منتظرهات بمیرند میایی آقا ؟

زندگی نیست ممات است، تو را کم دارد دیدنت ارزش آواره شدن هم دارد خیر از جمعه ندیدیم به والعصر قسم بی تو ما طعنه شنیدیم به والعصر قسم

ساحل چشم من از شوق به دریا زده است چشم بسته به سرش موج تماشا زده است جمعه را سرمه کشیدم كه مگر برگردی با همان سیصد و دلتنگ نفر برگردی

تا ظهورت چقدر فاصله داریم آقا آه از جمعه ی بی تو گله داریم آقا زلف شب را به سراپای سحر می ریزم تا خود صبح به راه تو قمر می ریزم

یگانه مرهم یاس شکسته سینه بیا غریب خسته دل و دلبر مدینه بیا