بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

امام حسن عسكري (ع) :   لا تُمار فَيذهَبَ بَهاوُک وَ لا تمازح فَيجتَرَاُ عَلَيک(تحف العقول ص 486)  جدال مکن که ارزشت مي رود و شوخي مکن که بر تو دلير شوند.

فاطمة الزهراء (س) :    حُبِّبَ إ لَيَّ مِنْ دُنْياكُمْ ثَلاثٌ: تِلاوَةُ كِتابِ اللّهِ، وَالنَّظَرُ فى وَجْهِ رَسُولِ اللّهِ، وَالاْنْفاقُ فى سَبيلِ اللّهِ. ( علل الشّرايع ، ج 1، ص 183؛ بحارالا نوار، ج 43، ص 82، ح 4.)  سه چيز از دنيا براى من دوست داشتنى است : تلاوت قرآن ، نگاه به صورت رسول خدا، انفاق و كمك …

امام علي (ع) :   قُرِنَتِ الْهَيْبَةُ بِالْخَيْبَةِ وَ الْحَيَاءُ بِالْحِرْمَانِ وَ الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَيْرِ .(نهج البلاغه ،حكمت 21)  ترس با نا اميدى ، و شرم با محروميت همراه است ، و فرصت ها چون ابرها مى گذرند ، پس فرصت هاى نيك را غنيمت شماريد.

امام علي (ع) :   إذا لَم تَكُن عالِما ناطِقا فَكُن مُستَمِعا واعِيَا ( غررالحكم،4090)  اگر دانشمندى گويانيستى ، پس شنونده اى شنوا باش.

امام علي (ع) :    أَوْضَعُ الْعِلْمِ مَا وُقِفَ عَلَى اللِّسَانِ وَ أَرْفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِى الْجَوَارِحِ وَ الْأَرْكَانِ .( نهج البلاغه،حكمت92 )  بى ارزش ترين دانش ، دانشى است كه تنها بر سر زبان است ؛ و برترين علم ، علمى است كه در اعضا و جوارح آشكار است.

امام رضا (ع) :   لَتَاءمُرُنَّ بِالْمَعْرُوفِ، وَلَتَنْهُنَّ عَنِ الْمُنْكَرِ، اَوْلَيَسْتَعْمِلَنَّ عَلَيْكُمْ شِرارُكُمْ، فَيَدْعُو خِيارُكُمْ فَلا يُسْتَجابُ لَهُمْ.( الدّرّة الباهرة ، ص 38، س 3، بحار، ج 75، ص 354، ح 10.)  بايد هر يك از شماها امر به معروف و نهى از منكر نمائيد وگرنه شرورترين افراد بر شما تسلّط يافته و هر چقدر كه خوبانِ شما، دعا و نفرين …

امام علي (ع) :    اللِّسَانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ .( نهج البلاغه،حكمت60 )  زبان تربيت نشده ، درنده اى است كه اگر رهايش كنى مى گزد.

رسول خدا (ص) :   أثبَتُكُم قَدَما على الصِّراطِ أشَدُّكُم حُبّا لأِهلِ بَيتي .( ميزان الحكمة،ج 6،آنچه موجب پايداري بر صراط است)  پايدارترين شما بر صراط ، كسى است كه محبتش به اهل بيت من بيشتر باشد.

امام حسن عسكري (ع) :   مَن وَعَظَ أَخاه سِرّاً فَقَد زَانه، و مَن وَعَظَهُ عَلانِية فَقد شَانَه(تحف العقول، ص 520)  هر كه در نهان برادر خود را پند دهد، او را آراسته و هر كه در برابر ديگران پندش دهد، زشتش كرده است.

امام علي (ع) :   إذا سَمِعتَ مِن المَكروهِ ما يُؤذِيكَ فَتَطَأطَأْ لَهُ يُخطِكَ ( غررالحكم، 4166)  هرگاه سخن زشت آزار دهنده اى شنيدى ، سرت را پايين انداز (و آن را ناشنيده بگير) تا از تو رد شود.