آيه 43 : ابراهيم و طلب از خدا
رب اجعلنى مقمى الصلوة و من ذريتى ربنا و تقبل دعاء (253)
ترجمه :پروردگارا! من و فرزندم را بر پا دارندگان نماز قرار بده ،پروردگارا! دعاى مرا بپذير.
تفسير آيه
همانطور كه در آيات گذشته توضيح داديم اين آيه شريفه هم درباره دعاها و درخواستهاى حضرت ابراهيم عليه السلام بنده مقاوم و شاكر خداوند را بيان مى كند عرض مى كند :((پروردگارا مرا بر پا كننده نماز قرار ده و از فرزندان من نيز چنين كن اى خداى من ))(رب اجعلنى مقيم الصلاة و من ذريتى ) بعد از اينكه حضرت ابراهيم عليه السلام دعاها و خواستهاى خودش را از خداى خويش درخواست مى نمايد در آخر آيه عرض مى كند ((پروردگارا دعاى مرا بپذير ))(ربنا و تقبل دعاء) نتيجه آيه شريفه اين است كه حضرت ابراهيم عليه السلام دو چيز از خداوند تقاضا مى كند .
تقاضاى اول حضرت ابراهيم عليه السلام در آيه اين است ،توفيق براى بر پا داشتن نماز كه بزرگترين پيوند انسان با خداست مى باشد، نه تنها براى خودش بلكه براى فرزندان نيز همين تقاضا را مى كند .
تقاضاى دوم حضرت ابراهيم عليه السلام در آيه اين است ، خواسته حضرت ابراهيم عليه السلام براى پذيرش دعاى او است و مى دانيم خدا دعائى رامى پذيرد كه از قلبى پاك و روح بى آلايش برخيزد كه در واقع اين تقاضا به طور ضمنى مفهومش تقاضاى توفيق پاك داشتن قلب و روح از هر گونه آلايشى مى باشد كه مورد پذيرش دعا مى گردد.(254)
داستان آيه 43
حضرت ابراهيم عليه السلام و نماز
اول كسى كه نماز پيشين ((نماز ظهر )) كرد ابراهيم خليل عليه السلام بود،آن حضرت پس از آنكه در آزمايش الهى ( قربانى كردن فرزندش اسماعيل ) موفق شد،چهار ركعت نماز بجا آورد،به خاطر شكر چهار نعمت :
يكى شكر توفيق (اجراى فرمان الهى ) ديگر شكر تصديق سوم شكر ندا، چهارم شكر فدا (255)
باز احاديث مربوط به معراج نبى اكرم صلى الله عليه و آله مى خوانيم : كه آن حضرت فرمود…
چون به مسجد اقصى رسيدم ، ابراهيم و موسى و عيسى عليه السلام و جمله پيغمبران ديگر را ديدم كه در آمدند و برمن سلام كردند و مرا در پيش داشتند و با ايشان نماز كردم چون … رسيدم به (( سدرة المنتهى )) (256) عالمى ديدم پر نور و ضياء و چندان روشنايى داشت كه چشم خيره مى شد چندان كه نگاه كردم بر چپ و راست همه فرشتگان روحانى ديدم به عبادت مشغول گفتم :اى جبرئيل ! كيستند اين قوم ؟ گفت :اينان هرگز هيچ كار نكنند جز عبادت و تسبيح (257)