احسانهاى غير حضورى امام زمان

احسانهاى غير حضورى امام زمان

چه بسا شيعيانى بوده اند که در زمان غيبت امام عصر عليه السلام، هر چند محبوب دل آراى خويش را به چشم سر نديده بودند، اما آن چنان دلباخته وگداخته خورشيد فروزان وجودش بوده اند که اندوه فراق، طاقت وآرامشان ربوده وخواب راحت را از ديدگانشان دور ساخته بود، چرا که يار را به خود نزديک اما خود را از او دور مى يافته اند:

يار نزديک تر از من به من است

وين عجب تر که من از وى دورم

واو هر چند جسم مبارکش از ديدگان غايب است اما در دلهاى پاکان وخلوتگه رازداران در ليالى شب زنده داران، ودر مناجات عارفان ودر استغفار دل شکستگان، در هميشه ايام وليالى، حضور دارد وبا آنها است وآنها نيز در سجده هاى طولانى ودر رکوعهاى خاشعانه وخاضعانه ودر مناجات هاى شبانه وخالصانه با او هستند. در نمازهاى اول وقتشان با يار همراهى مى کنند ويکى از رموز نماز اول وقت نيز همين است که موجب همراهى وهمگامى محب با محبوب مى گردد ونمازش با نماز او همراه وجفت مى شود. پس، محبت وعشق، فقط به ديدن ورويت ديده جسمانى زاده نمى شود، که محبوب محبوبها نيز با چشم عنصرى قابل رويت نيست، اما باز هم سوختگان وعاشقانى چونان ابراهيم خليل وموساى کليم عليهما السلام ومحمد مرسل حبيب الله صلى الله عليه وآله مى پروراند واين دلدادگان به محبوب محبوبها نيز افرادى را سوخته وگداخته پرورش داده اند که با تير نگاه صيد نشده اند بلکه با تير جذبه دل به آستان محبوب راه يافته اند هر چند که او را به چشم سر هرگز نديده اند. گويند اويس قرن پيامبر صلى الله عليه وآله را نديده بود، اما در خيل سوختگان در محبت پيامبر اکرم – صلوات خدا بر او وآلش – قرار داشت ودر زمره اولين آنها بود. نگارنده اسدالغابه مى نويسد: اويس بن عامر مرادى قرنى، زاهدى است مشهور که زمان پيامبر صلى الله عليه وآله را درک کرده وهرگز او را نديده بود وساکن کوفه بود. وى از بزرگان تابعين صحابه است. ابن سعد نيز در طبقات خود مى نويسد: قال رسول الله صلى الله عليه وآله: خليلى من هذه الامه اويس القرنى. رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود: خليل من از اين امت، اويس قرن است. در حديث آمده که امام صادق عليه السلام در مجلسى سخن از مشتاقان ظهور وعلاقه مندان حضرت مهدى عليه السلام به ميان آوردند، آن گاه فرمودند که: فى وصيه النبى يذکر فيها ان رسول الله صلى الله عليه وآله قال له: يا على واعلم ان اعجب الناس ايمانا واعظمهم يقينا قوم يکونون فى آخر الزمان لم يلحقوا النبى وحجبتهم الحجه (فحجبت عنهم الحجه – نخ) فامنوا بسواد على بياض.(8)

پيامبر صلى الله عليه وآله فرمودند: يا على، بدان که بهترين مردم از نظر ايمان وبزرگترين آنها از جهت يقين، کسانى هستند که در آخرالزمان اند وپيامبر را نديدند وحجت آنها غايب است، پس آنان به آنچه در کتب نوشته شده ايمان آوردند. در داستان تجليات فرزند نرجس خاتون اوراحنا فداه، براى عاشقان رويش چه بسيار مى بينيم آنان که اول بار محضر همايونى وشريفش را درک نموده اند، او را از احسانش شناخته اند، چرا که سر تا سر وجود او محبت به شيعيان وعنايت به دوستان وخاکساران آستانش مى باشد. نتيجه اينکه يکى از علل ارادت ومحبت ما نسبت به اين ذوات مقدسه، احسان وکرامت وبزرگوارى آنهاست که: عادتکم الاحسان وسجيتکم الکرم.(9)

آنان واسطه افاضه فيض وجود به ما مى باشند وباذن الله، فيض هستى را از خداوند فياض گرفته، به عالم وعامى مى رسانند ودر ازمنه غيبت وحضور، فيض هدايت را از درون جهان وباطن اعمال، به ما افاضه مى کنند.