احسان حضرت بقيه الله در زمان غيبت

احسان حضرت بقيه الله در زمان غيبت

امام زمان – که درودهاى بى پايان خدا بر او – در يکى از توضيحاتشان پيرامون احسان بى پايان خود در زمان غيبت چنين مى فرمايند: واما وجه الانتفاع بى فى غيبتى فکالانتفاع بالشمس اذا غيبتها عن الابصار السحاب. بهره گيرى از من در زمان غيبت همچون بهره گيرى از خورشيد است آن هنگام که ابر آن را از ديدگان پوشيده وپنهان کرده باشد. مرحوم مجلسى در ذيل اين حديث چنين مى فرمايد: تشبيه آن وجود مقدس به خورشيد در پس ابر متضمن نکاتى چند است:

1 – نور وجود وعلم وهدايت توسط او به خلق مى رسد. زيرا آنان – که درود خدا برايشان باد – علل غائى خلقت اند وبه واسطه آنان است که علوم ومعارف در ميان خلق نشر مى يابد وبلايا از مردم دفع مى شود، ومردم به خاطر اعمال قبيحه خود مستحق انواع عذاب خواهند بود، که خداوند مى فرمايد: (وما کان الله ليعذبهم وانت فيهم).(10)

خداوند آنان را عذاب نمى کند در حالى که تو در ميان آنها هستى.

2 – با آنکه مردم از خورشيد پنهان در پس ابر بهره مى گيرند، اما هر لحظه انتظار آن را دارند که ابرهاى به کنارى رود وجمال فروزان آن ديدگانشان را روشن کند. همچنين، در ايام غيبت آن حضرت نيز مخلصان شيعه هر لحظه منتظر خروج وظهور او هستند وهرگز مايوس نمى شوند که سرانجام اين ابرهاى تيره وتار را نيز پايانى خواهد بود.

3 – منکر وجود آن حضرت با وفور دليل وجود او، مانند منکر وجود شمس است موقعى که در پشت ابر قرار گيرد.

4 – گاهى در پشت ابر بودن خورشيد، بيشتر به صلاح مردم است، همچنين است غيبت امام عليه السلام.

5 – همان گونه که ديدگان انسان تاب وتوان نظاره مستقيم خورشيد را ندارد، کور چشمان کوتاه نظر نيز تحمل ديدار او را نخواهند داشت.

6 – گاهى خورشيد از پس ابرها از شکاف روزنه اى جلوه مى کند وبعضى او را ديده وبعضى همچنان محروم مى مانند. همچنين امام زمان عليه السلام در زمان غيبت، گهگاه جلوه اى نموده، از نيکبختانى خوش اقبال دل مى برد وبر آتش سوزان دلسوختگان ديگر شعله اى فروزان تر مى افزايد.

7 – همان گونه که خورشيد را تنها ديدگان بينا، قادر به رويت مى باشد شمس فروزان چهره امام عليه السلام را نيز کوردلان بى بصيرت هرگز نمى توانند نظاره کنند، ودر اخبار هم، آيه کريمه (من کان فى هذه اعمى فهو فى الاخره اعمى واضل سبيلا)(11) به همين مسئله تفسير شده است.

8 – همان گونه که اشعه خورشيد به اندازه وسعت روزنه هاى خانه ها از آنها عبور کرده وارد خانه مى شود، مردم نيز به قدر ظرفيت خويش وبه اندازه وسعت روزنه هاى دلهايشان از وجود او بهره مى برند، يعنى به همان اندازه اى که موانع شهوى وعلائق جسمانى را از خود رانده باشند، به وجود ونور وجود تابان او نزديک مى شوند.(12)

بنابر آنچه ذکر شد، ملاحظه مى کنيم که چندان تفاوتى در احسانهاى آن وجود نورانى، در زمان غيبت با زمان ظهور نيست وبرکات مادى ومعنوى او در هر دو زمان بر اساس يک قانون وضابطه به دوستانش مى رسد. وشاهدى گويا بر اين مدعا، الطاف خاصه آن سرور در دستگيريها واغاثه هاى بى شمارى است که در زمان غيبت کبرى در پاسخ به استغاثه هاى دوستانش از آن وجود مبارک صادر گشته است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.