بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
محبت وايمان خستگى را مى زدايد
دلهاى مؤمنان که در مراحل بالاى ايمان بر آستان ملکوتى الله اتصال مى يابد، به تعبير روايات، عرش رحمان – که در تعبيرى ما سوى اله است – مى گردد واز نظر نيرو وقدرت، مظهر تمام وکمال (لا تأخذه سنه ولا نوم).(7)
مى شود که هرگز پينکى وخواب آنان را فرا نمى گيرد وهمواره به فعاليت در راه وصال محبوب ادامه مى دهد، همچون قلب مقدس حضرت بقيه الله الاعظم روحى فداه که محل استقرار محبت ذات پاک الهى گشته ومحل طلوع وظهور ربوبيت خلق شده ومصداق (الرحمن على العرش استوى)(8) مى باشد که در نتيجه، آکنده از محبت ورحمت الهى شده است. واز اين روى، در تمامى لحظات عمر با برکتش با نشاطى سرشار در حال عبادت وبندگى است وهرگز خستگى وملال به خويش راه نمى دهد وپس از آن قلوب سوخته شيعيان هجران کشيده اش که به بيکران درياى قلب او پيوند دارد واز آن سرچشمه بى پايان الهى مشروب مى گردد ودر نتيجه امواج خروشان قلب سرشار از محبتش، در قلب آنان نيز طوفان به پا مى کند ونيروى فعاليت وحرکت ايجاد مى کند. به طورى که در وجود آنان نيز خستگى وکسالت را راهى نيست وبه جهت اتصال به درياى زلال ولايتش، در برخورد با آلودگيها وناپاکيها، طهارت وپاکى خود را حفظ مى کنند همان طور که باريکه هاى کوچک آب، در صورت اتصال به پهنه دريا، زلالى آن را به خود مى گيرند. اما عظيم ترين نهرها در صورت قطع ارتباط با سرچشمه خود، به گندابى عفن وآلوده مبدل مى شوند. مسلما چنين دلهائى در اثر شب زنده دارى وقيام، روزه دارى وصيام، ومناجات وراز ونياز با خداوند عالم نشاطى هر چه بيشتر مى يابند که در قاموس زندگيشان واژه خستگى معنائى پيدا نمى کند بلکه آنان عاشقان شيدا ودلباخته اى هستند که در مسير حرکت به سوى معشوق خود، هر لحظه شورى بيشتر در سر دارند وهر قدم که به منزلگه يار نزديکتر مى شوند، چهره شان بر افروخته تر وگلگون تر شده، سينه شان از حرارت عشق گداخته تر مى گردد. بندگان خالص پروردگار بى همتاى آفرينش، آنان که کريمه (يحبهم ويحبونه)(9) را مصداق اتم هستند، چنين ويژگى اى دارند وپس از ايشان نيز دوستان اينان ونيز دوستان دوستانشان به ترتيب الاقرب فالاقرب. دلهاى سوخته دربار ولايت امام عصر عليه السلام – که امروز مرکز دايره محبت ومحور قلبهاى عالميان است – آکنده از شور وشوق خدمت به آستان قدس اوست ولذا در اين راه آنى غفلت نمى ورزند وراحت وخواب، به خود راه نمى دهند که: نوم المحب على المحب حرام.
| يک چشم زدن غافل از آن شاه نباشى | شايد نه نگاهى کند آگاه نباشى |
