خستگى ناپذيرى پيامبر اکرم (صلى الله عليه وآله) در راه محبوب

خستگى ناپذيرى پيامبر اکرم (صلى الله عليه وآله) در راه محبوب

با اينکه قرآن کريم در خطاب به پيامبر بزرگوارمان صلى الله عليه وآله مى فرمايد: (طه ما انزلنا عليک القرآن لتشقى).(1)

اما او صلوات الله عليه وآله که محبوبى جز الله ومحبوبهاى او ندارد، آن چنان در اين راه خود را به سختى افکنده وبا تمام جان رنجها ومشقات را بر خود هموار نموده که اين چنين مورد خطاب قرار مى گيرد. اما در عين حال، در جائى ديگر خداوند منان در خطاب به او مى فرمايد: (الم نشرح لک صدرک ووضعنا عنک وزرک… فاذا فرغت فانصب والى ربک فارغب):(2)

آيا به تو شرح صدر (ظرفيت روحى) نداديم وسنگينى ووزر را از دوش تو بر نداشتيم؟!… پس، هنگامى که فارغ شدى به کار بپرداز وبه سوى پروردگارت ميل کن. لغت نصب ينصب نصبا، يعنى در کار فرسوده وخسته شد، کوشش کرد وبه رنج افتاد. وچنين گفته اند که در آيه کريمه معناى دوم منظور شده است. پس معناى آن چنين مى شود که: اى حبيب ما، آن هنگام که از کار خود فراغت حاصل نمودى دوباره به کار وکوشش بپرداز ومتحمل رنجها وزحمات آن شو. مفسران در بيان مقصود آيه وجوهى را گفته اند که نقل آنها در اينجا بى مناسبت نيست:

1 – چون از کار دنيا فارغ شدى خود را در عبادت به رنج بينداز.

2- چون نماز واجبت را بجا آوردى، به دعا مشغول شو.

3 – چون از هدايت خلق فراغت يافتى به وظايف عبادى ورنج تحصيل قرب پروردگار بپردازد، پس از عبادتهاى اجتماعى به عبادت فردى مشغول شو.

4 – چون از نوعى عبادت فراغت يافتى به نوعى ديگر بپرداز.

5 – چون از واجبات رهائى يافتى به شب زنده دارى بپرداز.(3)

نکته اى که در هر پنج قول، مشترک است اين است که: در برنامه زندگى عاشق ومحب، فراغت واستراحت معنى ندارد بلکه در راه رسيدن به محبوب لحظه اى نبايد از پاى نشست وبايستى همواره به جان کوشيد.