ياد يار، همنشينى وانس با اوست

ياد يار، همنشينى وانس با اوست

قال رسول الله صلى الله عليه وآله: ان موسى بن عمران لما ناجى ربه عز وجل قال: يا رب ا بعيد انت منى فاناديک ام قريب فاناجيک؟ فاوحى الله اليه: انا جليس من ذکرنى.(10)

رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمودند: آن هنگام که موسى با خداى خويش به مناجات مى پردازد از او مى پرسد که: بار پروردگارا! آيا تو دور از منى تا تو را بخوانم يا به من نزديکى تا بتوانم با تو به نجوا بپردازم؟ خداوند در پاسخ مى فرمايد: من همنشين ياد آورانم.

يار نزديکتر از من به من است

وين عجب تر که من از وى دورم

وامير المؤمنين على عليه السلام مى فرمايند: ذاکر الله سبحانه مجالسه.(11)

ياد کننده خداى پاک، همنشين اوست. ونيز فرمودند: الذکر مجالسه المحبوب.(12)

ذکر همنشينى با محبوب است. (در يمنى، چو با منى پيش منى) ونيز فرمودند: الذکر مفتاح الانس.(13)

ذکر کليد انس است. ذکر مفتاح اين ذاکر است براى انس محبوب، که محبوب عالميان الله هرگز محدوديت جسم يا بعد مسافت مانع از ذکر ويا انس با او نمى گردد، چرا که: (بعد منزل نبود در سفر روحانى)