بى قرارى حضرت رضا در فراق محبوب

بى قرارى حضرت رضا در فراق محبوب

امام رضا عليه السلام که مى داند روز لقاى محبوبش روز جمعه است (هذا يوم الجمعه وهو يومک المتوقع فيه ظهورک).(7)

در يکى از بهترين لحظات نيايش خود – يعنى قنوت نماز جمعه – اين چنين سرود بى قرارى وانتظار سر مى دهد: اللهم اصلح عبدک وخليفتک بما اصلحت به انبياءک ورسلک وحفه بملائکتک وايده بروح القدس من عندک واسلکه من بين يديه ومن خلفه رصدا يحفظونه من کل سوء وابدله من بعد خوفه آمنا يعبدک لا يشرک بک شيئا ولا تجعل لاحد من خلقک على وليک سلطانا واذن له فى جهاد عدوک وعدوه واجعلنى من انصاره انک على کل شيء قدير.(8)

بارالها! کار ظهور بنده شايسته وخليفه راستينت (امام مهدى عليه السلام) را اصلاح فرما، همان گونه که کار پيامبران وفرستادگانت را اصلاح نمودى واز سوى خويش با روح القدس او را يارى وپشتيبانى فرما وديده بانانى از پيش رو وپشت سر همراه وى گردان تا از هر گزندى نگاهش دارند، وترس وهراس او را به امن وامان دگرگون ساز، که او تو را مى پرستد وهيچ چيز را همتا ومانند تو نمى داند. وبراى هيچ يک از آفريدگانت برترى وچيرگى نسبت به ولى خود قرار مده واو را در جهاد با دشمنت ودشمنش اجازت فرما ومرا از ياوران او قرار ده، که همانا تو بر هر کارى توانايى. مى بينيم که عاشق دلداده امام زمان ارواحنا فداه، امام رضا عليه السلام عالى ترين وبلندترين جملات محبت وعشق را بر زبان مى راند ودر اين مناجات کوتاه، هم محبوب خود را معرفى مى کند وهم آرزوى سلامتى وظهور او را دارد ودر عين حال رهائى گردن او را از هر بيعت گوشزد مى نمايد وآمادگى خود را براى جهاد در رکاب او اعلام مى دارد وبدين وسيله ارتباط معنوى وعاطفى خود را با او ابراز مى کند.