فرياد فراق (دعا)

فرياد فراق (دعا)

عشق قرار وسکون را از عاشق مى گيرد وبه سوى محبوب خود حرکتش مى دهد، تا آنجا که با تمام وجود، محبوب را مى خواند (دعا مى کند) واين دعا وخواندن مراتبى گوناگون دارد. دعاى به زبان، مرتبه خفيفه وجلوه اى از دعاى حقيقى است که به تمام جان وهستى انجام مى شود وشرط اصلى استجابت دعا همين خواستى حقيقى است که با تمام هستى انجام مى پذيرد، يعنى خواسته خود را حتى به رگ وخون بطلبد تا مورد اجابت قرار گيرد. (واذا سئلک عبادى عنى فانى قريب اجيب دعوه الداع اذا دعان).(6)

زمانى که بندگانم از من پرسش کردند بدانند که من نزديک هستم ودعوت داعى را پاسخ مى دهم به شرط اينکه مرا بخواند. در اينجا که خداوند متعال به صيغه متکلم وحده (دعان) تعبير مى فرمايد به معناى اين است که شرط دعا عشق به من وخواندن من وخلاصه توحيد واخلاص است. لذا عاشق با تمام وجود موج مى شود که ويژگى آن سر کشيدن، بلا رفتن وپايين آمدن است وگويا اين سر کشيدن وبلند شدن به خاطر اين است که محبوب خود را ببيند وعاشق منتظر ديدار محبوب نيز همانند امواج، خروشان ومتلاطم مى گردد وخود را به هر سو مى زند تا مگر معشوق را بيابد ودر ساحل وجود او آرام گيرد. در اين صورت است که تمامى وجودش دعا مى شود. لذا مى بينيم عاشقان کوى محبوب ما – که خود محبوب عالميان اند – نيز چنين بيتابى وتلاطمى در وجودشان هست که آنان را بى قرار کرده وهمواره در حالت دعا وطلب اند.