اى فروغ چشمهاى انتظار اى طلوع چشمهايت ديدنى کاشکى ميآمدى از دورها ميشدم در دستهاى گرم تو ميشدى يک آفتاب دسترس در هواى پاک تو پر ميزدم اى فروغ چشمهاى انتظار   غنچه ى لبخندهايت چيدنى با نگاهى روشن وبخشيدنى مثل گل هاى چمن باليدنى ميشدى يک آرزوى ديدنى با دلى آبستن وبار يدنى کاش يک شب ميشدى تابيدنى ايرج …

غزل بهار آه ميکشم تو را،  با تمام انتظار در رهت به انتظار، صف به صف نشسته اند اى بهار مهربان،  در مسير کاروان بر سرم نميکشى،  دست مهر اگر،  مکش دسته دسته گم شدند،  سهرههاى بينشان ميرسد بهار ومن،  بى شکوفه ام هنوز   پر شکوفه کن مرا،  اى کرامت بهار! کاروانى از شهيد،  کاروانى از بهار گل بپاش …

آفتاب عصمت با درد وداغ وزخم وعطش،  سوز والتهاب شب بيتو چيست؟ بسترى از ظلمت گناه بى روى تو تمامى دل ها مکدّر است افتاد در ره تو دو صد کاروان شهيد ديگر مباد دوريات ازما که زين فراق در سينه ام به ياد تو صد شور واشتياق شد جلوه گر،  رخ تو در آيينه ى وجود موعود من! بيا …

لحظه هاى ظهور باز هم برادرم،  خيره گشته اى به دور اى هميشه منتظر،  اى هميشه در خزان! امتداد راه را تا افق نظاره کن قاصدى که روشن است ازدو چشم آبياش   درنگاه خيره ات موج مى زند غرور باز مثل هر زمان ايستاده اى صبور قاصدى ازاين مسير مى کند شبى عبور بيکران يک نگاه، لحظه هاى يک …

از سمت باران مى پيچم امروز در خويش،  مانند آتشفشانى هر روز در انتظارت سر ميشود،  بيتو هر چند امشب چه ميشد اگر تو از سمت باران بيائى؟! دراين زمستان که اينسان خشکيده احساسم، آيا جان غزل هاى چشمت،  يک شب بيا وبرآور   کو دستهاى رحيمت؟ اى خواهش آسمانى! تا کوچه هاى تغزّل،  هر شب مرا مى کشانى تا …

قيام (2) حس کرده ايم با تو بلوغ شراب را حس کرده ايم تا تو نباشى زمينيان اين سوى، دستها همه خميازه ميکشند بايد فرود صاعقه اى از گلوى تيغ ديگر نمانده حوصله اى،  بالهاى شرق! تا چند بر ضريح فراموش بنگريم؟ اين آسمان کور،  نفهميده هيچ گاه آرى، طلوعت ازدل خورشيدديدنى ست   روشن کن اين کرانه ى پرالتهاب …

قيام ميرسى سپيده به دوشت، ميشود تمام جهان سبز خاک،  زير پاى تو روشن،  باد با نگاه تو آتش ابر ميرسى که ببارى،  به مزار گمشده ى گل در هجوم وحشى ناقوس، ميرسى به دست تو فانوس تا در آسمان دلى سرخ ميوزد به نام تو شعرى شعله ميزنى، گل خورشيد!ازهمان کرانه ى شرقى   پيش روافق درافق سرخ؛ پشت …

خم سر بسته بتى که راز جمالش هنوز سر بسته ست عبير مهر به يلداى طُرّه پيچيده ست به آن بهشت مجسّم،  دلى که ره برده ست زهى تمّوج نورى که بى غبار صدف بياکه مردمک چشم عاشقان، همه شب به پاى بوس جمالت،  نگاه منتظران اميد روشن مستضعفان خاک تويى هزارسدّ ضلالت شکسته ايم وکنون متاب روى ز شبگير …

طلوع به چشم من ببخش آسمانى بيا وماه لحظه هاى من باش بهار من که بيتو، بى تو، بى تو بيا وبرگ زيستن بياور تو را به انتظار ميسرايند تويى که کوله باردستهايت   افق افق،  طلوع ناگهانى دراين هزارويک شب کتانى خزانى ام، خزانى ام،  خزانى براى اين درخت استخوانى تمام سبزه هاى ارغوانى پر است از خدا ومهربانى …

شب انتظار بيا که با همه کوله بار برخيزيم سوار صبح ظفر،  تا سپيده ميآيد ضريح دل بزدائيم با ستاره اشک غروب غربت پائيز را دوامى نيست به پاس حرمت خورشيد باگل صلوات   براى بوسه به دستان ياربرخيزيم مگر زخواب شب انتظار برخيزيم مثال آينه اى بى غبار برخيزيم به انتظار طلوع بهار برخيزيم چوموج حاصلِ از انفجار برخيزيم …