تو از تبار كدامين ستارة سحري؟ كه چهره مهرْ مثالت چنين تماشايي است بيا بيا! كه طلوعت غروب نوميدي است بيا بيا ! كه حضورت، بهشت زيبايي است

ياد معاد حضرت امام علی (علیه السلام): طُوبى‏ لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسابِ وَ قَنِعَ بِالْكَفافِ وَ رَضِىَ عَنِ اللَّهِ. نهج البلاغة (صبحي صالح)، ص 477 خوشا به حال كسى كه به ياد معاد باشد و براى روز حساب، كار كند و به اندازه روزى خود قناعت نمايد و از خدا خشنود باشد.

دل وجان را به تمنای تو ای دوست ،فدا خواهم کرد سیل اشکی به تمنای وصال تو روان خواهم کرد آنکه دائم ببرد ،دین ودل از من به کجا شد ساقی چو مهی در پس ابرو ،دل من را نگران خواهد کرد

ای که فصل آمدنت ، زیباترین فصل زندگانی است وحضورت، گویاترین پیام آشنایی. ای که باب خدایی و واسطه فیض ، دریای رحمتی و بی کران مهر. مارا دریاب!

نمیدانم چه سری است که هر چه دست ها به آسمان نزدیک تر می شود،اشک ها بیشتر به زمین میل می کند و آنگاست که ناله ایی بر میخیزد.. ناله ایی که نه از جنس دنیا،بلکه دنیا ساز است… «الّلهم عجّل لولیک الفرج»

ای بهترین همیشه و ای همیشه بهترین! انجماد ذهن خسته من ، شعاعی از تو را می خواهد تا زمستان زندگی را از طراوت بهار تو لبریز کند ! ای تمام زیبایی !

دل خوش به سلامی هستیم که جوابش واجب است! السلام علیک یا اباصالح المهدی (عج الله)

نشسته غرق تماشای شیعیان خودش کسی نیامده جز او سر قرار خودش چه انتظار غریبی ست، اینکه شب تا صبح کسی قنوت بگیرد، به انتظار خودش…*

ای که نگاهت تماشای خداست می خواهمت.. ای که خورشید ظهورت سایه هارا می برد،می خواهمت روشن کن چشم مستضعفین عالم را… ای که سخنت آرام جان استت میخواهمت..

ﺑﺎ ﺳﻼ‌ﻡ ﺍﯼ ﺁﻗﺎ … ﺷﺒﺘﺎﻥ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ … با ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺘﺎﺑﯽ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﻗﺎﯾﻖ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ! ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺩﺷﺖ ﻫﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺳﺒﺰﻩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺩﮔﺮ … ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺩﯾﺮ ﺁﻗﺎ؟! ﺍﯼ ﻧﻔﺲ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﯼ ﮐﻒ ﻧﻌﻠﯿﻦ ﺷﻤﺎ! ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺗﻨﺪ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﺪ