247 – راحتى مرگ براى فرستنده صلوات راحتى مرگ و هول و عطش روز قيامت نيست .

246 – محافظت از آتش دوزخ امام صادق – عليه السلام – فرمودند: هر كه بعد از نماز صبح پيش از آن كه تكلم كند بگويد: رب صل على محمد و اهل بيته ؛ پروردگارا! رحمت فرست بر محمد و اهل بيت او. حق تعالى روى او را از آتش جهنم نگاه دارد.

245 – رهايى از جهنم از امام محمد باقر – عليه السلام – روايت كرده اند كه : بنده در آتش ، هفتاد خريف مى ماند. و هر خريفى ، هفتاد سال است . پس از خدا سؤ ال مى كند به حق محمد و اهل بيت آن حضرت – عليهم السلام – كه بر او رحم نمايد. پس از …

بخش پنجم : محافظت از آتش جهنم 244 – محافظت از گرماى دوزخ امام صادق – عليه السلام – به صباح بن سبابه فرمود: مى خواهى به تو چيزى را ياد دهم كه روى تو را از گرمى آتش جهنم نگاه دارد؟ راوى عرض كرد: بلى . فرمود: بعد از نماز صبح ، صد مرتبه بگو: اللهم صل على محمد …

243 – شفاعت هزار پيامبر از رسول اكرم – صلى الله عليه و آله – نقل شده : هر كه در شب جمعه ، دو ركعت نماز به جاى آورد و در هر ركعت ، بعد از حمد ده مرتبه آية الكرسى ، و بيست و پنج مرتبه قل هو الله احد بخواند؛ و بعد از نماز، هزار مرتبه بگويد: …

242 – واجب شدن شفاعت رسول اكرم – صلى الله عليه و آله – در وصيت خود به امير المؤ منين على – عليه السلام – فرمود: يا على ! هر كس بر من ، هر روز و هر شب صلوات فرستد، شفاعتم بر او واجب مى شود؛ اگر چه گناهش از گناهان بزرگ باشد.

241 – شفاعت پيامبر در روز قيامت رسول خدا – صلى الله عليه و آله – فرمود: كسى كه بگويد: اللهم صل على محمد و على آل محمد كما صليت على ابراهيم و على آل ابراهيم ، و بارك على محمد و على آل محمد كما باركت على ابراهيم ، و ترحم على محمد و على آل محمد كما ترحمت …

بخش چهارم : شفاعت پيامبر از صلوات فرستنده 240 – روز قيامت شفيع توام مردى از اهل مرو گفت : من ، در صلوات فرستادن بر سيد كاينات و خلاصه موجودات – عليه و آله افضل الصلوات – سستى مى ورزيدم ؛ و در آن باب ، اهتمام نكرده ، تغافل مى نمودم ؛ تا آن كه شبى آن حضرت …

239 – نورى در صراط رسول خدا – صلى الله عليه و آله – فرمودند: الصلاة على نور على الصراط؛ درود فرستادن بر من ، نورى است بر روى صراط.

فاطمة الزهراء (س) :    إنَّ السَّعيدَ كُلَّ السَّعيدِ، حَقَّ السَّعيدِ مَنْ احَبَّ عَليّا فى حَياتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ.(شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد،ج 2، ص 449 (  همانا حقيقت تمام سعادت ها و رستگارى ها در دوستى علىّ (ع) در زمان حيات و پس از رحلتش خواهد بود.