بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

سرود زيباى امام زمان اى قائم آل طاها اى نور دو چشم زهرا اى زينت عرش اعلا اى مظهر جود و تقوا اى حجت يزدانى تو حافظ قرآنى (( جاء الحق زهق الباطل ان الباطل كان زهوقا))  

يار در كنار من يار نزديكتر از من بمن است وين عجبتر كه من وى دورم چه كنم باكه توان گفت كه يار در كنار من و من مهجورم  

گر غم نبود گر غم نبود چهره دنيا صفا نداشت شادى نبود وين همه شور و نوا نداشت نقش اميد ديده جان را نمى فريفت گرياءس و غم بخاطر آشفته جا نداشت گر شب نبود و تيرگى رازپوش او هرگز سپيده اين همه رنگ و ضياء نداشت  

لطيفه با يكى از دوستان تمرين منبر داشتيم ، او يزدى يود، يك مقدارى صبحت نمود و بعد خواست روضه بخواند، روضه ذوالجناح را شروع كرد و با لهجه يزدى گفت : حضرت زينب به ذوالجناح گفت : ذوالجناح راستش بگو حسين را چه كردى ؟

لطيفه يكى از دوستان نقل مى كرد در خانه اى مشغول روضه خوانى بودم مى خواستم اين شعر را بخوانم : از آن ترسم كه آتش برفروزد ميان خيمه بيمارم بسوزد شعر را فراموش كرده بودم و مصرع اول را اشتباهى خواندم لذا هول شدم و گفتم : از آن ترسم كه آتش شعله ور شد ميان خيمه بيبمارم يور …

لطيفه مداحى داخل دسته عزادارى بر روى چهار پايه ايستاد بود و شعرى مى خواند ((ديدى كه شجاعت به جهان شد زكه ظاهر)) اين مصرع اول شعر بود هر چه خواند مصرع بعد را يادش نيامد، فقط مى دانست آخرش حبيب بن مظاهر است سرانجام گفت : ديدى كه شجاعت بجهان شد زكه ظاهر او او او او او او …

لطيفه شخصى زمان شاه در داخل مسجدى مشغول سخنرانى بود، خواست به آية الله خمينى دعا كند، دست پاچه شد و به آية الله بروجردى (ره ) دعا كرد بعد كه ديد خيلى خيط كرده است خواست بگويد صلوات بلند ختم كنيد، بر عكس گفت : بلوات صلند ختم كنيد.

لطيفه يكى مشغول سخنرانى بود، خواست شعرى را به آواز بخواند فراموش ‍ نمود چند مرتبه گفت : صاحبدلى به مدرسه آمد، زخانقاه ، هر چه خواند، بقيه اش را يادش نيامد، آخر الامر گفت : چكار داريد آن شعر چيست حاصلش را برايتان مى گويم

لطيفه فردى رفت در مغازه ميوه فروشى ، خواست بگويد: آقا ليموبم داريد زبانش بر عكس چرخيد و گفت : آقا بيمولم داريد؟

لطيفه يكى دوست خود را در خيابان ديد كه با بچه اش مى آيد، از او پرسيد كه نام پسرت چيست ؟ گفت : غلام شما، قنفذ تو عمرى و او غلام توست .