امام علي (ع) :    اقتَدُوا بِهَدْيِ نَبِيِّكُم فإنَّهُ أفضَلُ الهَدْيِ ، و استَنُّوا بِسُنَّتِهِ فإنّها أهدَى السُّنَنِ .( نهج البلاغه، خطبه110)  به روش پيامبرتان اقتداكنيد كه آن بهترين روش است و به سنت او رفتار نماييد كه آن رهنماترين سنت هاست.

امام حسن مجتبي (ع):    إنّ الْحِلْمَ زينَةٌ، وَالْوَفاءَ مُرُوَّةٌ، وَالْعَجَلةَ سَفَهٌ.[كلمةالإمام الحسن (عليهالسلام) ،ص 198.]  صبر و شكيبائى زينت شخص، وفاى به عهد علامت جوانمردى، و عجله و شتابزدگى (در كارها بدون انديشه) دليل بى خردى مى باشد.

رسول خدا (ص) :    مَنِ اكتَسَبَ مالاً مِن غَيرِ حِلِّهِ كانَ رادَّهُ إلَى النّارِ .( ميزان الحكمة،ج11،ص174)  كسى كه مالى را از غير حلال به دست آورد، آن مال او را به سوى آتش كشاند.

فصل 20. فرق اوصاف خدا با چيزهاى ديگر آنچه بر خداى سبحان و غير او اطلاق مى شود، همانا به دو معناى مختلف كه در يك پايه نيستند اطلاق مى گردد، حتى وجود كه از نظر اشتراك اعم اشياء است شامل خداوند و غير او به يك شكل نيست ، بلكه تمام ماسوى الله وجودشان سايه ها و شبح هايى …

فصل 19. دوستى خدا با بنده محبت خداى سبحان به بنده عبارت است از كشف حجاب از دل وى تا او را به ديده دل ببيند، و نيز عبارت است از قادر ساختن او بر تحصيل قرب به بارگاه خودش و اينكه اين را از ازل درباره او خواسته است .

فصل 18. تكلم خداوند تكلم (سخن گفتن ) خداى سبحان عبارت است از اينكه : ذات متعالى به گونه اى است كه مقتضى القاى كلام – كه دال بر مراد گوينده است – مى باشد، زيرا خداوند آنچه را كه در قضاى سابق از مكنونات علمش بوده به برخى از بندگانش كه خواسته افاضه نموده است . زيرا متكلم عبارت …

فصل 17. حيات خداوند حيات خداى سبحان عبارت است از: نوريت محض و صرف او كه مستلزم ادارك و فعل است ، زيرا حى كسى است كه دراك و فعال است . و چون اين دو صفت (ادراك و فعل ) عين ذات متعالى است ، بنابراين ذات او بذاته حيات است ، و هر حياتى غير او رشحه اى …

فصل 16. قدرت خدا عام است چون اراده خداى سبحان نسبت به مراد، نفس ايجاد است ، از اين رو هرگاه چيزى را اراده كند وجود خواهد يافت ، پس قدرت او عام و شامل هر چيزى است ، اما ممتنع چيزى نيست تا قدرت آن را فراگيرد، از اين رو عدم دخول آنها در حيطه وجود نه نقض عموميت …

فصل 15. معناى قدرت و اراده خدا قدرت خداى متعال عبارت است از اينكه : ذات خداوند ذاتا به گونه اى است كه به خاطر علم او به نظام خير – علمى كه عين ذات اوست – موجودات از او صادر مى شوند. و در معناى قدرت چيزى جز تعين پيدا نمودن فعل به سبب مشيت اعتبار نمى شود، خواه …

فصل 14. اراده خدا دو نوع است اراده خداى سبحان ، از آن جهت كه منسوب به خداى سبحان است عين ذات عزيز و جليل اوست ، و اما از جهت اضافه و نسبتى كه با مراد و آنچه اراده بدان تعلق مى گيرد دارد، محدث (حادث ) است ، جز اينكه مانند اراده ما مقدمه انجام فعل نيست بلكه …