اسلام شناسی -شمیم یار

ای مهربان من تو کجایی که این دلم مجنون روی توست که پیدا کند تو را ای یوسف عزیز چو یعقوب صبح و شام چشم به کوی توست که پیدا کند تو را…

سلام ای ماه مهجور زمستانهای ابرآلود! چرا دیگر نمی‌تابد سرودت از محاق رود مگر روح اساطیر کهن باران بباراند به روی سرزمین های اسیر حلقه‌های دود

دانی که چیست دولت، قلب امام دیدن  در کوی او گدائی بر خسروی گزیدن مهرش به دل نهفتن، رازش به کس نگفتن  تا بعد از آن به نقشی در دست خود گزیدن

گیتی ست ابری و سیاه،آلوده و سمی هوا محتاج لطف و رحمتم ای غایت برنائیم ای قافله سالار ما، ای منجی و آمال ما پرونده کی پایان رسد رحمی به این بی تابیم

ای جمعه ی رویائیم وای از دل و تنهائیم دور از امیر قافله ،در گیر نابینائیم همچون زلیخا چشم من کم سو و نابینا شده پیکی خبر کی آورد از یوسف زهرائیم

کلید داری کعبه نشانه حق نیست کسی است حق،که در آن بی کلید می آید و حاجیان همه یک روز صبح می گویند چقدر بر تن کعبه ،سفید می آید

چه باشم چه نباشم بهار در راه است بهار همنفس ، ذوالفقار در راه است نگاه منتظران ، عاشقانه می خواند که آفتاب شب انتظار ، در راه است

غيرت آفتاب و جلوه زيبايى ماه ، تو را توصيف مي ‏كنند و نفس آب ، تو را معنى مي ‏كند و نبض خورشيد ، تو را وصف مي ‏كند . خوب مي ‏دانم كه تو مي ‏آيى ؛ آرى تو مي ‏آيى همانطور كه وعده كرده ‏اى و آنگاه است كه كلمه انتظار را از لغت نامه ‏ها پاك …

تمام هستي ‏ام را خاك قدمت مي ‏كنم تا شايد نظرى به جاده دلم بيندازى ، چرا كه تو آفتاب يقينى ، كه اميد فرداها هستى ، تو بهار رؤيايى كه مانند طراوت گل ‏سرخ مي ‏مانى و نرم و سبز و لطيفى ، تو معنى كلمات آسمانى هستي كه دستهايش براى آمدنت به زمين دعا مي ‏كند.

هر روز جمعه عاشقان منتظر آمدنت هستند و ثانيه ‏ها را به خاطر ديدنت مي ‏شمارند ؛ چرا كه همه هفته به اميد جمعه مي ‏مانيم و هنگامى كه جمعه فرا مي ‏رسد زمين و زمان بوى تو را مي ‏دهد ؛ امّا غروب جمعه دلم را مي ‏شكند و هنگامى كه جمعه مي ‏رود دلم مي ‏گيرد چرا كه …