اسلام شناسی -شمیم یار

به گوش منتظران گو که صبح نزدیک است اگر چه شب ز رفیقان دمار می گیرد جمال یار چو خورشید عالم افروز است حجاب نفس تو را زان نگار می گیرد

غروب جمعه دلم بوی یار می گیرد افق افق دل من را غبار می گیرد نه با زیارت یاسین دلم شود آرام نه با دعای سماتم قرار می گیرد نوای ندبه صبحم هنوز ورد لب است که نغمه عشراتم به بار می گیرد

از نسل خلیلیم و تبر در دستیم ما بت شکنان معبد نمرودیم ما منتظریم کعبه روشن گردد دیری است پی اجازت معبودیم

مستیم ولی مست می موعودیم هستیم چنین و از ازل هم بودیم ما را چو عدو مور شمارد غم نیست ما وارث مُلک وَلَد داوودیم

روی تو چه دل‌ها که نیاورده به غارت یاد تو چه خواب از همگان برده به یغما وقتی به خیال سر کویِ تو می‌افتم خون گریه کنم یا بنشینم به تماشا؟

ای روح لغت‌نامه‌ی اسما! کجایی؟ هر آیه‌ی قرآن شده هفتاد و دو معنا ما غایب گم‌گشته‌ی خویشیم و تو حاضر بر ما چه نرفته است در این غیبت کبرا

گفته اند می‌آیی، تشنگان کوثر را پر دوباره خواهد شد، ساغر از خم خورشید رو به سمت مشرق کن، تا حباب‌ها بینند التهاب دریا را، در تلاطم خورشید!

کوچه کوچه می‌رقصد، با تبسم خورشید در ترانه‌ها جاری، از ترنم خورشید مردم دو چشمانم، با تغزّل نامت مثل زنبق و لاله، در تجسّم خورشید گفته اند می‌آیی، در سپیده ای زیبا تا زمین شود گویا، با تکلّم خورشید

از همه آینه ها زلف رها کرده تری می زنند آینه ها سنگ تو را بر سینه لوح محفوظ خدا! آینگی کن یک صبح که جهان پر شده از آتش و کفر و کینه

ندبه خوانیم تو را هر سحر آدینه تو کدام آینه ای ؟ صل علی آیینه تو کدام آینه ای ، ای شرف الشمس غریب که زد از دوری دیدار تو چشمم پینه